یکشنبه، 13 بهمن ماه 1392 = 02-02 2014
طلیعه ء فجر یا باران حقارت؟
عارف پژمان
دیدی، درخت معجزه گر، لخت و عور شد
پاسازسبز تعزیه خوان، بی عبور شد!
آن ناخدای مرگ که فردوس می فروخت
نامش چنان ذلیل ، که دود تنور شد
از خاوران ، نهال رهایی دمیده است
نعلین« پیر خنزر و پنزر» به گور شد!
آیات فجر یاوه سرایان، نخوانده ماند
چندان که کید معرکه گیران قطور شد!
از بازی سپهر نگر، مامن عقاب
دالان تنگ عربده ء موش کور شد !
کس ریزه خوارخطبهء عهد عتیق نیست
تفسیر نخ نمای امامت، مرور شد
آن انگبین و جوی عسل کس طلب نکرد
بیزارعالمی ز شراب طهور شد!
آنجا که بهت ، جای عمل را گرفته است
شاعر میان دجله، ز شرم حضور شد!
خبر قبلی: پس کجا رفت اعتدالت و کجا رفت آن کلید؟ شیخ مؤمن!
خبر بعدی: وانچه در آستین داشت ننگِ نوعِ بشر بود
خبر بعدی: وانچه در آستین داشت ننگِ نوعِ بشر بود