نبش قبر یکی از سادات به قصد یافتن گنج

نبش قبر یکی از سادات در شهر باستانی شوش، دست‌گل تازه حفاران غیرمجاز است. خیال یافتن گنج که خواب شبانه را هم از حفاران ربوده، این‌بار قاچاقچیان را راهی تپه جعفرآباد شوش کرد اما کلنگ به قبر ''سید تفاخ'' خورد.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه میراث فرهنگی ـ در ادامه کاوش‌های غیرمجاز در شهر و محوطه‌های باستانی شوش، این‌بار کلنگ حفاران غیرمجاز به قبر یکی از سادات این شهر در تپه جعفرآباد خورد. در پی این اقدام، سنگ قبر شکسته و حفره‌ای در دل تپه به وجود آمده‌است.

به گزارش CHN حفاری‌های غیرمجاز در شوش، به یک روند سریالی رسیده‌است. هربار یک‌جای شوش کنده می‌شود و هنوز یگان پاسداران میراث فرهنگی این شهر باستانی اقدام در خور توجهی نکرده‌اند. با این‌حال خیال یافتن گنج خواب از حفاران غیرمجاز گرفته و شبانه حتی به قبر سادات هم یورش می‌برند.

حفاری غیرمجاز در تپه جعفرآباد شوش
«مجتبی‌ گهستونی»، سخنگو و دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان درباره حفاری‌های تازه در شوش به CHN‌ گفت: «این‌بار نوبت به حفاری‌ها در محوطه مهم جعفر آباد به عنوان یکی از مهمترین استقرارگاه‌های دشت شوشان در هزار پنجم قبل از میلاد مسیح و دیگر آثار مجاور آن رسیده است؛ اما این‌بار کلنگ حفاران غیرمجاز به قبر یکی از سادات خورد.»

وی در ادامه گفت: «داستان از این قرار است که در مقبره یکی از سادات مهم منطقه به نام "سید تفاخ" که روی تپه‌های جعفر آباد قرار دارد گودال عمیقی کنده شده و حتی سنگ قبر سید را نیز از جا درآورده و به کناری انداخته‌اند، شواهد نشان می‌دهد که مسببین این کار به خیال گنج به کلنگ به قبر سید زده‌اند.»

به گفته گهستونی البته کار به همین جا ختم نشده و متجاوزان در نزدیکی این مدفن حفاری دیگری صورت داده‌اند که گودالی به عمق حدود 10 متر را ایجاد کرده‌ که در نوع خود بی‌سابقه است و حتی تصور اینکه چگونه کسی خود را به انتهای گودال برساند نیز خطرناک است.

حفر گودال عمیق در شوش
حفاری‌های غیرمجاز مدت‌هاست در شوش ادامه دارد و پیش از این حتی خود تپه شوش که تحت نظارت کامل پایگاه میراث فرهنگی شوش است، مورد تعرض قرار گرفت.

تپه جعفرآباد به سه دوره تاریخی تقسیم شده‌است. دوره اول معماری چینه‌ای و خشتی دارد. چند خانه از دوره دوم نیز حفاری شده که دیوارهای خشتی داشته‌اند و کف آنها نیز با خشت چیده شده بود.

ادوات سنگی گوناگونی مانند هاون،سنگ ساب، تیغه، رنده و غیره از این تپه بدست آمده‌است.

از سال 1969 تا 1978 هشت فصل کاوش توسط هیات باستان‌شناسی فرانسه در ایران به سرپرستی ژنوییودلفوس در تپه‌ها ی جوی، جعفر آباد و بندبال انجام شد. در طی این کاوش‌ها کهن‌ترین آثار و بقایای فرهنگی در تپه جعفرآباد به دست آمده‌است.

این تپه به عنوان شاخص مراحل گوناگون فرهنگ‌های دوران مختلف ده‌نشینی در حوزه فرهنگی شوش است. برای نخستین بار در دوره روستانشینی قدیم (5000- 4800 پ . م) در محوطه باستانی جعفر آباد شوش سفال‌های نخودی دشت شوشان تولید شدند. زیست‌گاه اولیه آن حدود 2000 متر مربع مساحت داشت و سه بار به طور عمده تجدید بنا شده بود.

معماری این فاز متشکل از اتاق‌های مسکونی بزرگ یا تالارهایی است که با انبارهای کوچک‌تر در بافت زیست‌گاهی بسیار هسته‌ای قرار گرفته است. به همین دلیل فضای باز محوطه کم است. یک کارگاه سفال‌گری در جعفرآباد در یک مقطع زمانی که این محوطه مسکونی نبود سفال تولید می‌کرده است.

در این محوطه باستانی سفال‌های منقوش ظریف، پیکرک‌ها، حلقه‌های سفالی و گل میخ‌ها یا مخروطی سفالی سوراخ شده یافت شده است. این اشیا در بندبال نیز در لایه‌های هم دوران به دست آمده است و احتمالا به نجیب‌زادگان یا کنش‌های آیینی مربوط می شود. کوره سفال‌پزی و احتمالا کارگاه پیکره‌سازی تنها مدارک حاکی از وجود فعالیت‌های صنعتی است.
گورهای متعلق به دو نوزاد و یک کودک به دست‌آمده که احتمالا در گوشه ساختمان‌های متروک جعفرآباد قرار داشته‌اند.

شوش یکی از مهمترین محوطه‌های باستانی ایران و جهان است که مدت‌ها توسط هیات مختلف خارجی و ایرانی حفاری باستان‌شناسی شده‌است. این شهر باستانی از 5 هزار سال قبل تا دوران هخامنشیان پایتخت ایران بوده و نقش مهمی در تحولات سیاسی و اقتصادی منطقه داشته‌است.