نشانی‌های آشکار بازندهٔ استراتژیک

ارابهٔ نظام خامنه ای کجا گیر کرده است و دلش از کجا می‌لرزد که شاخ و شانه کشیدن را هم با مصلحت روزگار می‌سنجد و آن اولدورم بلدورم‌های جهان‌گشاییِ اسلام‌پناهی را هم درز گرفته است؟ آیا مخاطب سیاست رژیم ملایان در واکنش‌های شبه‌مدنی مثل شعار دادن در مجلس و در خیابان‌ها و بیانات تند در سخنرانی‌ها، طرف‌های خارجی هستند یا وابستگان به نظام؟

بیش از ۹۰ درصد پاسخ این پرسش‌ها را باید در داخل ایران و در نوع رابطهٔ مردم و حاکمیت و نیز وضعیت درون حکومت یافت. علت در این است که پشت حاکمیت و سرمایه‌های اجتماعی و مدنی و فرهنگیِ آن در داخل ایران فرو ریخته است. آثار این فرو ریختگیِ اجتماعی و فرهنگی به درون نظام سرایت نموده، شقه و شکاف را در ساختار آن شدت بخشیده و مولکول‌های نظام را از هم گشوده است.

این وضعیت متلاطم و «تودرتو و پیچیده» را روزنامهٔ داخلی شرق گواهی می‌دهد:

هم‌زمان با مسائل تودرتو و پیچیدهٔ داخلی، کشور با مسائل حساس و خطیر منطقه‌ای نیز روبه‌رو شده است... اتخاذ هر رویکرد نیز مستلزم توجه به شرایط موجود در داخل کشور است...

سالیان سال اثبات شد که چرخهٔ نظام ولایت فقیه بر سه پایه می‌باشد:

ـ سرکوب عریان داخلی

ـ تجاوزگری و تروریسم خارجی از طریق بازوهای نیابتی

ـ برخوردار بودن از بیشترین مماشات با غرب

محور دوم و سوم دو روی یک سکه‌اند. یکی از آنها ضربه بخورد، دومی بلافاصله از آن تأثیر مستقیم و کلان می‌پذیرد. عطف به محورهای دوم و سوم، اکنون جنگ‌افروزی‌ها و تروریسم سالیان خامنه ای، پی‌درپی تبدیل به مکافات اتودینامیک شده و ضربه‌ها و تأثیرگذاری های آنها به خودش بازگشته است. وضعیت با تمام ویژگی‌های ضربات استراتژیکش آن‌قدر پیش روی حاکمیت ملایان قد علم کرده است که روزنامهٔ شرق با هراس و هول، به رادیو ــ تلویزیون و رسانه‌ها و مجریان میان‌تهی اما هوارکش «انتقام، انتقام» هشدار می‌دهد که:

«در چنین شرایطی، ضروری است سیاست‌های کشور خردمندانه طراحی و اجرا شود... سیاست‌های کشور باید به‌گونه‌ای هدف‌گذاری شود که از وقوع جنگ و درگیری پیشگیری کند».

اکنون مردم ایران و مخاطبان جهانی شاهدند که تمام قدرت‌نماییِ سالیان رژیم خامنه ای فقط در برابر آن‌هایی بوده است که در مقابل این حکومت وحشی هیچ پناهگاهی نداشته‌اند. معترضان ایرانی دو سال پیش با خون خود ثابت کردند که رژیم ملایان فقط و فقط زبان قاطع، محکم و قدرت را می‌فهمد و بس. مردم ایران در چندین قیام، این زبان را به حاکمیت خامنه ای تفهیم نمودند، ولی مماشاتگران جهانیِ پشت قیام‌کنندگان را خالی کردند و باند حاکم جانیان را نجات دادند.

بی‌شک سرنوشت تحولات شتاب‌گرفتهٔ منطقه تأثیر مستقیم بر سرنوشت آینده ایران خواهد داشت. آنچه تاکنون رخ داده، گواهیِ آشکار می‌دهد که خامنه‌ای «بازندهٔ استراتژیک» جنگ‌افروزی شد. این پیش‌بینی در یک‌سال گذشته در هاله‌ای از احتمالات بود، اما اینک به‌عینه محقق شده است. تحولات آتی نیز نشانی‌های آشکارتر و عینی‌تری از این پیش‌بینی را رقم خواهند زد.