وی برنده مسابقه "زیباترین دختر ایتالیایی در تونس" در سال ۱۹۵۷ شد، همین امر او را به سینما کشاند به طوری که کاردیناله پس از اولین بازی در نقش کوچکی با ستاره مصری عمر شریف در فیلم جحا (۱۹۵۸)، با بازی در فیلم هایی مانند روکو و برادرانش (۱۹۶۰)، دختری با چمدان (۱۹۶۰) به یکی از شناخته شده ترین بازیگران زن ایتالیا تبدیل شد.

مدیر برنامه‌های او به خبرگزاری فرانسه گفت که کاردیناله در نمورس، نزدیک پاریس، درگذشت. لوران ساوری در بیانیه‌ای گفت: «او میراث یک زن آزاد و الهام‌بخش را هم به عنوان یک زن و هم به عنوان یک هنرمند برای ما به یادگار گذاشت.»

کاردیناله در اوایل دوران حرفه‌ای خود، در نقش‌های مکمل، کیفیت بسیار متمایزی از خود به جا گذاشت. به عنوان مثال، در میان تعدادی از بازی‌های شگفت‌انگیز در «روکو و برادرانش» ویسکونتی، او باز هم با بازی چشمگیر خود در نقش همسر جدید برادر بزرگتر به چشم آمد. به همین ترتیب، در فیلم «یوزپلنگ» به کارگردانی ویسکونتی شور و شوق جذاب او در نقش عروس شخصیت آلن دلون به یاد ماندنی بود، حتی اگر بازی خیره‌کننده برت لنکستر بر تصویر غالب بود.

نقش‌آفرینی‌های درخشان او در فیلم‌های دیگری چون «پلنگ صورتی»، «کارتوش» (فیلیپ دو بروکا، 1963)، «حرفه‌ای‌ها» (ریچارد بروکس، 1966) و «روزی روزگاری در غرب» باعث شدند تا کاردیناله شهرتی جهانی پیدا کند.