می دانید چرا به آه و فغان افتاده اند؟ برای اینکه صبح جمعه 23 خرداد در حالی که فرماندهان ارشد نظامی جمهوری اسلامی برای هماهنگی پاسخ به تهدیدات احتمالی در پایگاهی سری در تهران گرد هم آمده بودند، ناگهان انفجاری مهیب کل ساختمان را ویران کرد. این انفجار نه تنها منجر به کشته شدن تمامی فرماندهان حاضر در جلسه شد، بلکه نشان داد که اسرائیل نه تنها از برگزاری این جلسه محرمانه اطلاع داشته، بلکه محل دقیق آن و حتی زمان برگزاری را نیز می‌دانسته است.

پیش از این حمله، در سحرگاه همان روز اسرائیل با حمله منازل مسکونی فرماندهان ارشد سپاه پاسداران و چند دانشمند هسته ای آنها را ترور کرده بود. پیش از آغاز این حملات، اسرائیلی ها سیستم پدافند هوایی را هک کرده و از کار انداخته بودند. همزمان با این انفجارها، در نقاط مختلف ایران، صدها عامل موساد که ماه‌ها در خاک ایران مخفیانه فعالیت می کردند، عملیات گسترده‌ای را آغاز کردند. پایگاه‌های پهپادی اسرائیل که در خاک ایران تأسیس شده بود فعال شدند، سیستم‌های سلاح پیشرفته که در نزدیکی تأسیسات دفاع هوایی جاسازی شده بود راه‌اندازی گردیدند و شبکه‌ای از عوامل انسانی که سال‌ها در ساختار امنیتی حکومت ایران نفوذ کرده بودند، اطلاعات حیاتی را در اختیار تل‌آویو قرار دادند.

این روایت که شاید مانند داستانی از فیلم‌های جاسوسی به نظر برسد، واقعیت حمله اسرائیل به رژیم ایران است. عملیاتی که نشان داد نفوذ اسرائیل و موساد، در ایران تا چه عمیق و گسترده شده است. این نفوذ که ترکیبی پیچیده از شبکه‌های عوامل انسانی و فناوری‌های پیشرفته جاسوسی دیجیتال است، امروز به یکی از مهم‌ترین چالش‌های امنیتی جمهوری اسلامی تبدیل شده است.