آمریکا پس از حضور نظامی روسیه در سوریه در سال ۲۰۱۵، به وضوح تلاش کرد تا روسیه را در این باتلاق نظامی مشغول کند. این سیاست به نظر می‌رسید که بخشی از استراتژی کلی آمریکا برای کاهش نفوذ روسیه در منطقه باشد. آمریکا سعی داشت که روسیه را وارد جنگی فرسایشی کند که هزینه‌های آن برای مسکو بالا باشد.

این مسئله به ویژه در شرایطی که اوکراین به یکی از کانون‌های بحران تبدیل شده بود، برای آمریکا اهمیت پیدا کرد. در واقع، آمریکایی‌ها به خوبی می‌دانستند که هرچه روسیه بیشتر درگیر جنگ سوریه شود، توان کمتری برای مقابله با تهدیدات در اوکراین خواهد داشت. این سیاست به نوعی به معنای کشاندن روسیه به یک جنگ چند جبهه‌ای بود که در آن توانایی‌های نظامی و اقتصادی روسیه به شدت آزمایش می‌شد.

آمریکا برای تحقق این اهداف، از چندین ابزار مختلف استفاده کرد:

همان‌طور که اشاره شد، آمریکا به کمک تسلیح و آموزش گروه‌های معارض سوری، تلاش کرد تا فشار‌ها بر روسیه و رژیم سوریه را افزایش دهد. این فشار‌ها باعث شد که روسیه مجبور به ارسال نیرو‌های بیشتر و تجهیزات سنگین‌تر به سوریه شود، که هزینه‌های جنگ را برای آن افزایش داد.

آمریکا همچنین در بخشی از شمال سوریه، به ویژه در مناطق تحت کنترل کردها، حمایت‌های گسترده‌ای را انجام داد. این سیاست نه تنها به تحریک ترکیه منجر شد بلکه مشکلاتی برای روسیه ایجاد کرد، چرا که روس‌ها ناچار بودند برای حفظ منافع خود با ترکیه و دیگر بازیگران منطقه‌ای وارد مذاکرات شوند.

آمریکا با به کارگیری تحریم‌های اقتصادی و نظامی، تلاش کرد که فشار‌ها را بر رژیم سوریه و روسیه افزایش دهد. این فشار‌ها به خصوص در زمینه نفت و گاز که منابع استراتژیک روسیه بودند، اثرات منفی زیادی برای اقتصاد این کشور به همراه داشت.

یک کارشناس منطقه به سی ان ان گفت: آمریکا با استفاده از سیاست‌های پیچیده در سوریه، تلاش دارد تا روسیه را در باتلاق این جنگ فرسایشی گرفتار کند تا بدین‌وسیله توان نظامی و اقتصادی این کشور را در درگیری‌های متعدد کاهش دهد و به این ترتیب بر رقابت‌های جهانی خود در زمینه اوکراین و سایر مناطق تسلط یابد.