هم‌میهنان عزیزم،
فرا رسیدن نوروز، این یادگارِ ماندگارِ نیاکانِ ما را به شما شادباش می‌گویم. نوروز، نمادی از پیوستگی فرهنگی و تاریخی ما ایرانیان است؛ یادآور اینکه از پی سرمای جانسوز و تاریکی زمستان، نور بار دیگر، جانِ جهان را گرما و روشنایی می‌بخشد.

سالی که گذشت، سالی بود پرفراز و نشیب. شاید در آغاز سال،‌ سرکوب جنایتکارانه‌ی رژیم، و به بار ننشستنِ فداکاری‌های جاویدنامانِ خیزش مهسا، برخی از شما را دلسرد کرد. اما با خردمندی و اراده‌ای ملی، پرچم مبارزه را برافراشته نگه داشتید، و در پایان سال، در سیرک انتخابات، شکستی بزرگ را به جمهوری اسلامی و سرکرده‌اش تحمیل کردید، و گامی مهم در راه آزادی میهن برداشتید.

سالی که پیش روست، سالِ عملگرایی و کوشش و فداکاری دوچندان است؛ سال بالا زدن آستین‌های همت و بپا کردن چکمه‌های استقامت؛ سال عبور از آنها که بخشی از مشکل‌اند و بهم پیوستن آنها که به دنبال حل مشکل‌اند؛ سال فراتر رفتن از امید و رسیدن به باور؛ سال در انداختن طرحی نو.

ما چهل و پنج سال است که در شب بلند زمستانی خود بسر می‌بریم. اما امروز حتی پاسداران ضحاک نیز شمیم نور را حس می‌کنند، و طنین گام‌های رهایی ایران، قلب‌های تیره‌شان را هراسناک ساخته است.

پیام نوروز برای ما روشن است: شب می‌رود و روز می‌آید. ‌تاریکی می‌گذرد و نور، پردیس ایران را دگرباره روشن خواهد کرد و گرما خواهد بخشید.

نوروزتان پیروز!
پاینده ایران