سخنان این گزارشگر ویژه هفتۀ گذشته در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو و پس از آن صورت گرفت که یکی از نمایندگان هیئت رژیم ایران یافته‌های گزارش او را انکار کرد.

در این گزارش آمده بود که «پیروان آیین بهائی از دفنِ درگذشتگان خود در زمین‌های موجود در آرامستان، منع و به جای آن مجبور شده‌اند که درگذشتگان خود را در محل یک گور دسته‌جمعی دفن کنند».

اما، بر اساس این گزارش، حکومت ایران بیانیه‌ای در پاسخ به گزارش گزارشگر ویژه دربارۀ تخریب آرامستان‌ها و محدودیت‌های سیستماتیک اعمال‌شده بر بهائیان صادر کرده و نمایندۀ جمهوری اسلامی نیز ادعا کرده است که تخصیص زمین برای آرامستان‌ها مطابق با مقررات ملی است که با هدف تضمین دسترسی عادلانه و مدیریت مناسب محل‌های دفن اجرا می‌شود.

این در حالی است که به‌گفتۀ نازیلا قانع، گزارشگر ویژه سازمان ملل، «صدها آرامستان بهائی در سراسر ایران طی دهه‌ها تخریب یا به آتش کشیده شده و یا با بولدوزر ویران شده‌ است. همچنین دفن درگذشتگان بهائی به‌دلیل موانع بی‌اساس و بدخواهانه‌ای که از سوی مقامات حکومتی ایجاد شده، بی‌دلیل به تعویق افتاده است».

در بیش از ۴۰ سال گذشته، بهائیان در ایران همواره با هتک حرمت و تخریب آرامستان‌های خود مواجه بوده‌اند. در این میان، جامعه جهانی بهائی گزارش داده است که تنها در ۱۲ ماه گذشته، آرامستان‌های بهائی در حداقل ۱۴ شهر اصلی ایران با هتک حرمت یا دخالت‌های دیگری از سوی حکومت مواجه شده‌اند. (فیلم زیر)

شواهد، آمار و گزارش‌های رسیده به رادیوفردا نیز نشان می‌دهد که فشار سیستماتیک نهادهای امنیتی به‌ویژه بر شهروندان بهائی در ایران از زمان اعتراضات «زن زندگی آزادی»، دست‌کم در برخوردهای امنیتی، تبعیض و محرومیت از حقوق اولیۀ شهروندی و فشار مستقیم بر معترضان و فعالان بهائی بازداشت‌شده افزایش یافته است.

بنیاد عبدالرحمن برومند که در زمینهٔ قربانیان خشونت‌های حکومت جمهوری اسلامی فعالیت می‌کند، نیز دی‌ماه امسال در گزارشی تحقیقی اعلام کرد اقدامات جمهوری اسلامی علیه پیروان آیین بهائی را می‌توان به عنوان «جنایت علیه بشریت» تلقی کرد.