تغییری آشکار در استراتژی منطقه‌ای اسرائیل وجود دارد که در هفته‌های اخیر آغاز شده است. این را می‌توان با چندین عامل از جمله انگیزه اسرائیل برای تغییر تمرکز از بن بست غزه و مهمتر از همه، ارسال پیامی روشن به رژیم ایران توضیح داد.

مرکز ویلسون در واشنگتن در تحلیلی در این باره نوشت: اسرائیل به طور سیستماتیک چهره های ارتباطی کلیدی را در به اصطلاح «محور مقاومت» که توسط رژیم ایران هدایت می شود، هدف قرار داده است. اسرائیل در ۲۵ دسامبر، ژنرال رضی موسوی، مشاور ارشد و هماهنگ کننده ائتلاف نظامی رژیم ایران و سوریه در سپاه پاسداران را به هلاکت رساند. هدف بعدی در ۲ ژانویه، صالح العاروری، رهبر ارشد حماس بود که رابط بین حماس، حزب الله و رژیم ایران بود. در ۸ ژانویه، اسرائیل در یک حمله هوایی معاون فرمانده واحد رضوان نخبه حزب الله، وسام الطویل را به هلاکت رساند.

رویکرد رژیم ایران و گروه های نیابتی، افزایش ارعاب سیاسی و نظامی علیه واشنگتن در منطقه بوده است تا آمریکا، اسرائیل را برای پذیرش آتش بس در غزه تحت فشار قرار دهد. اکنون اسرائیل با افزایش تهاجم علیه تهران، پویایی جنگ را تغییر داده است. با این حال، دولت بایدن در واکنش خود، هم بازدارندگی و هم مشارکت غیرمستقیم را با هم ترکیب می کند. در مقایسه با رویکرد تهاجمی اسراییل همچنان در موضع دفاعی برای بازدارندگی رژیم ایران قرار دارد.

استراتژی تهاجمی اسرائیل نه تنها رژیم ایران را هدف قرار می دهد، بلکه هدف آن تحت فشار قرار دادن دولت بایدن هم هست. در حالی که کاخ سفید به حمایت از کمپین نظامی اسرائیل در غزه ادامه می دهد، اختلافات بین دو طرف در نوامبر گذشته در مورد جدول زمانی و ماهیت کارزار در غزه و مرحله پس از اعلام آتش بس و ترور العاروری آغاز شد. اسرائیل انتظارات دولت بایدن مبنی بر انتقال به مرحله بعدی در جنگ غزه را انجام داده داست، اما همچنین پیامی ارسال می‌کند که راه رو به جلو بردن جنگ به سمت جمهوری اسلامی ایران را پی گرفته است.