در بند حاشیه‌ای و البته تکراری بیانیه مشترک وزرای امور خارجه شورای همکاری خلیج فارس و روسیه بر پشتیبانی خود از همه تلاش‌های صلح‌آمیز ازجمله «ابتکار امارات و تلاش‌های آن برای دستیابی به یک راه‌حل مسالمت‌آمیز برای مسئله جزایر سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی از طریق مذاکرات دوجانبه یا دیوان بین‌المللی دادگستری براساس مقررات حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد برای حل‌وفصل این مسئله مطابق با مشروعیت بین‌المللی» نیز تأکید کردند.

گفتنی است در جریان جنگ اوکراین با وجود اعمال تحریم‌های سخت اروپا و آمریکا علیه روسیه، کشورهایی مانند امارات و عربستان چندان به این تحریم‌ها علیه روسیه پایبند نبوده و همچنان حجم روابط تجاری خود با روسیه را در سطح قبل نگه داشته‌اند و مسکو در شرایط کنونی به همکاری با این کشورها نیاز دارد.

در سوی دیگر موضوع همکاری روسیه با اعضای شورای همکاری خلیج فارس و نیز امضای مسکو در پای بیانیه پایانی مشترک که به نوعی تأیید کرملین در قبال ادعاها درباره جزایر سه‌گانه است، حکایت از آن دارد که خامنه ای و پاسدارانش پای اسب بازنده شرط‌بندی کرده‌اند و پوتین بنا به اقتضائات سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی و مبتنی بر مصلحت و منافع ملی به‌راحتی توان انعطاف و تعامل با هر کشوری را دارد.

مقامات روس علیرغم مشارکت حکومت ایران در جنگ روسیه علیه اوکراین، به‌ راحتی همکاری با شورای همکاری خلیج فارس را می پذیرند که به نوعی از یک‌سو تلاشی در راستای انزوازدایی از سیاست خارجی روسیه پس از تجاوز نظامی به اوکراین محسوب می‌شود و از طرف دیگر می‌تواند به تقویت مناسبات تجاری و بهبود وضعیت بحران‌زده روسیه منجر شود. به‌ همین‌ دلیل است که روسیه پای منافع ملی خود به‌راحتی بیانیه مشترک با اعضای شورای همکاری خلیج فارس و ادعا بر سر جزایر سه‌گانه ایرانی را می پذیرد و حتی آن را امضا می کند.

ناظران نگاه منفعت‌طلبانه روسیه را که گاهی حتی به تمامیت ارضی کشورها هم چشم دارد، مختص به مسکو نمی‌دانند و به باور آنها این رفتار نه‌ تنها درباره روس‌ها بلکه درباره چین هم صدق می‌کند.