یک جامعهشناس میگوید: طی سالهای ۸۸، ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ فاصله اعتراضها از ۸ سال به ۲ سال رسیده است. دلیل این است مردمی که شکمشان گرسنه است، تا به حقشان نرسند، دست بردار نیستند، زیرا مشکلات معیشتی همه چیز را از ریشه در هم کوبیده و در هم مینوردد.
امانالله قراییمقدم در گفتگو با رویداد۲۴ به بررسی تبعات سهمگین و غیرقابل جبران بههم ریختگی اقتصادی در لایههای مختلف جامعه پرداخت و گفت: ناامیدی عمومی باعث میشود، طبقات محروم به این امر آگاه شوند که طبقههای بالا یا حاکمیت به دردِ حالشان نمیرسند که این عاملی برای اعتراضهای عمومی است.
خیلی از مردم در حال طی کردن روزمرگی هستند و هیچ امیدی به آینده ندارند. پس از نظر اجتماعی، از نظر سیاسی، از نظر روحی و روانی و همچنین از نظر خانوادگی با نوعی بحران روبرو هستیم که فرار مغزها یکی از بدیعیترین آثار چنین حالتی است.
همین امروز در اول خیابان نیاوران دیدم که یک آدمی در جوی آب خوابیده بود. خب! این آدم دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. نه برادری میشناسد نه خواهری، نه دوستی و رفاقت و نه زن و نه شوهر و نه... در واقع مشکلات معیشتی همه چیز را از ریشه در هم کوبیده و درهم مینوردد.