منطقه‌ای که روزنامه سپاه پاسدارن درباره آن سخن می‌گوید، موردمناقشه ایران و استرالیا است. صرف‌نظر از مسئله مالکیت بر قطب جنوب که به موضوعی چالش‌برانگیز بین برخی کشورهای جهان تبدیل شده است، بر اساس پیمان قطب جنوب که دسامبر ۱۹۵۹ (آذر ۱۳۳۸) امضا و از ژوئن ۱۹۶۱ (خرداد ۱۳۴۰) اجرایی شد، هرگونه فعالیت نظامی در این منطقه ممنوع است و تنها می‌توان از آن برای تحقیقات علمی استفاده کرد.

از سخنان مقام‌های جمهوری اسلامی که پیوسته ادعای راه‌اندازی پایگاه نظامی در این منطقه را مطرح کرده‌اند، چنین برمی‌آید که قصد دارند تحت پوشش فعالیت‌های علمی و تحقیقی، در قطب جنوب پایگاه نظامی احداث کنند. هرچند قوانین بین‌المللی چنین اجازه‌ای به آن‌ها نمی‌دهد. این منطقه از جهات مختلف اهمیت راهبردی دارد.

قطب جنوب با وسعت ۱۴ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومترمربع، پنجمین قاره جهان از نظر وسعت است و حدود ۱۰ درصد از خشکی‌های جهان در این قاره قرار دارد. در حال حاضر ده‌ها کشور جهان از جمله آمریکا، روسیه، شیلی، فرانسه، آرژانتین، هند، پاکستان و برزیل در قطب جنوب ایستگاه تحقیقاتی دائر کرده‌اند که بزرگ‌ترین پایگاه متعلق به ایالات‌متحده آمریکا است.