۱- محدوده تهران-کرج و اطراف آن، گستره‌ای با ریسک به‌مراتب بالاتر در پهنه ایران زمین است. برآورد اولیه خسارت برای زلزله ۷ در این محدوده نشان از آسیب پذیری جدی بیش از ۲ میلیون واحد مسکونی و در معرض قرارگیری بیش از ۶ میلیون جمعیت دارد. مجاورت این دو کلانشهر به هم، ابعاد ریسک را چند برابر سایر گستره‌های مراکز استانی دیگر کرده است.

۲- با توجه به آمار ۱۳۹۵ و تعداد واحد‌های مسکونی فاقد اسکلت، درصد آسیب پذیری واحد‌های مسکونی (با فرض وقوع زلزله با بزرگی ۷)، در شهر‌های یزد و زاهدان بالای ۷۰ درصد و درصد آسیب پذیری واحد‌های مسکونی کرج و تهران کمتر از سایر مراکز استانی است. هرچند که تعداد به‌مراتب بالای واحد‌های مسکونی در این دو شهر (تهران و کرج و اطراف آن) ابعاد آسیب پذیری را بیشتر نشان می‌دهد.

۳- مراکز استانی تهران، کرج، مشهد، اصفهان و شیراز و اطراف آن‌ها تعداد واحد‌های مسکونی فاقد اسکلت بالاتری را نسبت به سایر نواحی دارند.

۴- نواحی تهران، کرج، اصفهان، مشهد، شیراز و تبریز، جمعیت به‌مراتب بیشتری را در معرض خطر زلزله فرضی با بزرگی ۷ (در نقطه وسط مراکز استانی) خواهند داشت.

۵- این تحقیق، ۱۴ پارامتر در معرض ریسک از نوع جمعیتی و ساختمانی را مد نظر قرار داده که در این نوشتار به ۶ مورد آن اشاره شد.

۶- مولف برای برآورد تعداد ساختمان‌های آسیب دیده، بطور تقریبی، سه واحد مسکونی را یک ساختمان فرض کرده است.

۷- تلفات جانی زلزله‌ها در شب به‌طور تقریبی و میانگین ۳ برابر زلزله‌های روز است. مفهوم جمعیت در معرض خطر به معنی تلفات جانی زلزله‌ها نیست.

۸- آشنایی با ابعاد حادثه، الزاما باید منجر به اقدامات کاهش ریسک شود، علاوه بر آن آمادگی در حین رخداد و بعد آن نیز از دستاورد‌های مهم سناریو‌های مختلف زلزله خواهد بود.

۹- برپایه این مطالعه، نشان داده می‌شود که بطور متوسط در کشور، با رخداد زلزله‌ای به بزرگی ۷ حدود ۶۰ ساختمان‌ها تخریب می‌شود.