روزنامه هم‌میهن در این باره نوشت: بریکس در طول ۱۵سال گذشته هنوز نتوانسته مناسبات پایدار اقتصادی، مالی و تجاری میان اعضای خود ایجاد کند. بریکس بیش از آن‌که یک سازمان یا اتحادیه اقتصادی باشد بیشتر یک کلوپ سیاسی بین‌المللی است. بریکس صرفاً یک دستاورد سیاسی موقت و تسکینی خواهد بود و بی‌خاصیتی آن خیلی سریع خود را نشان خواهد داد.

احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی نوشت: دعوت از ایران برای عضویت در گروه «بریکس» با بی‌تفاوتی یا واکنش سرد و بعضاً تمسخرآمیز نیرو‌های منتقد داخل کشور مواجه شده است. می‌توان این سطح از نادیده‌انگاری و یا بی‌اهمیت شمردن دعوت از جمهوری اسلامی از سوی گروه بریکس را به نقش نه‌چندان مهم این گروه در صحنۀ سیاست و اقتصاد بین‌الملل و آثار ناچیز عضویت در آن برای ایران نسبت داد و یا آن را عکس‌العملی در برابر هیاهوی تبلیغاتی مدافعان دولت و تأکید آن‌ها بر جایگزینی بریکس به‌جای احیای توافقنامۀ برجام دانست. واقعیت این است که اعضای بریکس هر کدام به سهم خود، وزنه‌ای در سیاست و اقتصاد جهانی به شمار می‌روند، اما جمعِ آن‌ها به دلیل تعارض منافع بین اعضای آن به‌خصوص بین هند و چین، از تصمیم‌گیری‌های استراتژیک عاجزند و اثر شایانی در روابط بین‌الملل ندارند.

هم‌چنین فرجی‌راد سفیر سابق جمهوری اسلامی در مجارستان گفت: ما تنها کشور بریکس هستیم که در سال های اخیر سرمایه‌گذاری خارجی نداشته است. چین با وجود توافق ۲۵ساله در ایران سرمایه‌گذاری نمی‌کند.

حشمت الله فلاحت‌پیشه رئیس سابق کمیسیون امنیت مجلس نیز گفت: انتظار این‌که مجموعه بریکس برای مقابله با تحریم همکاری کند دور از انتظار است زیرا بریکس به‌دنبال گسترش مناسباتش است و از نظام ایران می‌خواهد که چالش هایش در حوزه بین‌اللملی را رفع کند.