یک فعال محیط زیست در ایران می گوید: با ادامه روند فعلی در کمتر از ۱۰ سال آینده نیمی از دریای خزر را از دست می‌دهیم و بخش بزرگی از خزر که ارتفاعی کمتر از ۳۰ متر داشته و در مناطق شمالی خزر قرار دارد، موجودیت خود را از دست داده و فاجعه‌ای به مراتب بزرگ‌تر از دریاچه آرال یا ارومیه رخ می‌هد.

محمد درویش درباره وضعیت دریای خزر گفت: چند سال است که سطح آب دریای خزر درحال کاهش بوده و در ۲ سال اخیر ۶۰ سانتی متر عقب‌نشینی داشته است. ادامه روند کاهش آب سطح دریای خزر می‌تواند باعث به وجود آمدن کانون جدید بحرانی فرسایش بادی در منطقه شود. درواقع اتفاقی که در ابعاد کوچک‌تر در خلیج گرگان ایران رخ داده امروز در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر در قزاقستان درحال رخ دادن است.

وی ادامه داد: مهم‌ترین عامل تاب‌آوری دریای خزر رودخانه ولگا است. همانطور که آقای سلاجقه اعلام کرد، روسیه ورودی آب رودخانه ولگا به خزر را بسته و این در طی چند میلیون سال گذشته بی‌سابقه است که آبی از ولگا وارد خزر نشود. اگر این موضوع تداوم پیدا کند با فاجعه بزرگ محیط زیستی نه فقط برای کشورهای هم‌جوار بلکه در بخش قابل توجهی از آسیا، اروپا و خاورمیانه مواجه خواهیم بود.

فعال محیط زیست عنوان کرد: با خشک شدن خزر تفاوت دمای شب و روز افزایش پیدا کرده و نیاز آبی اقلام زراعی در منطقه بیشتر می‌شود. با خشک شدن خزر جنگل‌های هیرکانی به سمت خشک شدن می‌روند و چشمه‌های تولید گرد و خاک افزایش پیدا خواهند کرد. فرایند فتوسنتز در گونه‌های گیاهی مختل شده و سرطان خون افزایش پیدا می‌کند.

درویش توضیح داد: همه آبی که از سوی چهار کشور هم‌جوار خزر وارد این دریا می‌شود به ۱۰ میلیارد متر مکعب در سال نمی‌رسد و همه کشورها با طرح‌های متعدد شیرین‌سازی و انتقال آب اجازه ورود آب به خزر را نمی‌دهند که تمام این‌ها روی دریای کاسپین تاثیر می‌گذارد اما اصلی‌ترین منبع آب این دریا رودخانه ولگا است.