وی در ادامه درباره شکل گیری بروکراسی برای دسترسی ایران به منابع ارزی خود اشاره کرد: این کار بورکراسی نیست و فقط کنترل از سوی آمریکا است. من دقیقا نمی‌دانم این پول به ما کمک می‌کند یا خیر ، مقدار آن هم مشخص نیست. در این فرآیند به نظر نمی‌رسد چیزی به دست بخش خصوصی برسد.

مسعود دانشمند گفت: ما اینقدر مشکل داریم که اگر تمام پول‌ها را هم جلوی ما بریزند کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. وقتی تحریم هستیم و اف.ای.تی.اف را نپذیرفتیم و بانک‌هایمان به جایی وصل نیست فرقی نمی‌کند این پول در کجا باشد.

احمد کیمیایی، کارشناس اقتصادی اتاق بازرگانی هم گفت: ظاهرا توافق پنهانی ایران و آمریکا ناظر به این است که کالاهای بشردوستانه از جمله دارو و غذا با ارز‌های آزادشده خریداری شود.

وی درباره شکل مطلوب آزادسازی منابع اشاره کرد: این وضعیت بهتر از این است که پول دست دولت بیاید. وقتی پول دست دولت می‌رسد گاهی ممکن است این پول اصلا جای درستی خرج نشود. اما حالا مطمئن هستیم کالاهایی وارد می‌شود که به سفره مردم مرتبط است و دارو‌ها در بازار تنظیم می‌شوند.

کیمیایی گفت: دلیل ثبات نسبی ارز نتیجه‌ توانمندی دولت نیست، بلکه ناشی از همین توافق پنهان است.