به گزارش فرارو، تمامی شواهد و قراین از در جریان بودن مذاکرات حکایت دارند. در یک سوی ماجرا، اخبار مثبت یکی پس از دیگری از سوی رسانه‌ها و مقام‌های سیاسی ایراد می‌شوند. در سوی دیگر ماجرا، همچنان بیم‌ها نسبت به تداوم وضعیت تعلیق و عدم تحولات جدید در مذاکرات هسته‌ای ادامه دارد. چرا که علی‌رغم تمامی اخبار مثبت، مقام‌های آمریکا همچنان از عدم حصول هر گونه توافق و حتی از روی میز بودن تمامی گزینه‌ها سخن به میان می‌آورند.

با در کنار هم قرار دادن پالس‌های مخابره شده از هر دو سوی ماجرا، می‌توان از وضعیتی مبهم پیرامون آینده توافق سخن به میان آورد. بر کسی پوشیده نیست که مذاکراتی –حداقل با واسطه- در جریان است، اما این‌که آیا گفتگو‌ها می‌توانند به سرانجام برسند، محل تردید است؛ لذا پرسش جدی در مقطع کنونی می‌تواند این باشد که معنای سیگنال‌های مثبت مخابره شده در عرصه مذاکرات برجام چیست و آینده چگونه قابل پیش‌بینی است؟ آیا توافقی بزرگ حاصل خواهد شد یا توافقی محدود؟ یا حتی مساله بنیادی‌تر این است که تغییری در راه خواهد بود یا تداوم وضعیت موجود و شاید بدتر شدن شرایط را شاهد خواهیم بود؟

با وجود روند مثبت چند وقت اخیر، بخشی از ناظران سیاسی بر این باور هستند که پالس‌های موجود ناکافی بوده و نمی‌توانند زمینه‌ساز تحولی بزرگ باشند. از نگاه آن‌ها حتی گام‌های اخیر نمی‌تواند زمینه‌‍ساز یک توافق موقت هم باشد. تمامی روند مثبت مخابره شده، بیشتر به منظور عدم تشدید تنش‌ها و حفظ وضعیت کج‌دار و مریز کنونی تا رسیدن به تصمیم‌گیری‌های بزرگ در آینده است.

در یک طرف ماجرا، جمهوری اسلامی در آستانه برگزاری نشست فصلی شواری حکام به شدت نیازمند آرام‌سازی وضعیت است. تهران به هیچ عنوان قصد ندارد پرونده هسته‌ای از شورای حکام به شورای امنیت ارجاع و مکانیسم ماشه فعال شود. در طرف دیگر ماجرا، آمریکایی‌ها نیز اراده چندانی برای بازگشت به توافق ندارند. آن‌ها نیز در مقطع کنونی بیشتر راغب هستند که وضعیت تنش‌ها مهار شود.