به گزارش اقتصاد ۲۴، هر یک از کشور‌های این حوضه آبی، سد‌هایی را در مسیر این رود احداث کرده‌اند که از مهم‌ترین این سد‌ها می‌توان به سد آخوریان (مشترک میان ارمنستان وترکیه)، سد‌های ارس و خداآفرین (مشترک میان ایران و باکو) اشاره کرد. در این شرایط حالا چند سالی است که دولت ترکیه در راستای طرح «پروژه شرقی آناتولی» موسوم به «داپ» به جلوگیری و خروج آب از این کشور با احداث سد‌های بزرگ در سر چشمه‌های رود ارس اقدام کرده است.

ایران بازنده اصلی سدسازی ترکیه بر روی ارس

موسوی خوانساری، دکتری تاسیسات آبی، دبیر کمیته تخصصی چالش‌های سدسازی و فعال در حوزه آبی کشور در این باره می گوید:

اردوغان صد در صد در تلاش برای به دست گرفتن کنترل آب های مرزی این کشورهاست. در آینده شمال غرب ایران که استان های آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی محسوب می شوند که به نوعی هم مرز با ترکیه هستند، دچار تغییر اقلیم و گرمایش هوای محسوس و شدید می شوند و کمبود آب در این مناطق در سال های آتی به شدت خود را نشان خواهد داد.

کما اینکه استان آذربایجان غربی در همین سال‌های اخیر در مجموع ۴ درجه افزایش هوا داشته است. پس عملا در این مناطق شاهد گرمایش هوا و تغییر اقلیم هستیم و حالا اردوغان نیز به دنبال یافتن منابع آب است تا با توجه به اینکه نفت ندارد بتواند در نهایت پروژه نفت در مقابل آب را مطرح کند، کما اینکه در این چند سال نیز این روش را انجام داده است. در آینده نیز شدت این رفتار ترکیه بیشتر خواهد شد چرا که آب در این منطقه بسیار مهم و حساس است.

این پروژه را نیز نه اردوغان آغاز کرده و نه از امسال آغاز شده، بلکه از حدود ۳۰ سال پیش و از زمان «تورگوت اوزال» رئیس جمهور اسبق ترکیه در اوایل سال‌های دهه ۸۰ میلادی بود که آغاز شد و محور مهمی از رابطه این کشور در آن زمان با کشور‌های همسایه نیز مساله آب بود و کماکان نیز این قضیه ادامه دارد. اکنون نیز با سدسازی بر روی دجله و فرات و پروژه جاه طلبانه سدسازی این طرح به نوعی در حال گسترده‌تر شدن توسط دولت فعلی ترکیه است.