تیتر‌های ستایش آمیز درباره چین در اخبار رسانه‌های استرالیا، بریتانیا و امریکا دیده می‌شدند. روزنامه "سیدنی مورنینگ هرالد" در آن زمان درباره مراسم افتتاحیه المپیک پکن نوشته بود:"رویدادی بی نقص که در آن پکن امتیاز ۱۰ از ۱۰ را کسب می‌کند".

روزنامه "ایونینگ استاندارد" لندن از آن رویداد تحت عنوان "آغاز عصر تازه چین با عظمت" یاد کرده بود.

در واقع، این ایده از سوی بسیاری از رهبران جهان بر روی سیاره زمین از جمله "جورح دابلیو بوش" اولین رئیس جمهوری امریکا که در المپیک یک کشور خارجی شرکت کرده بود نیز به طور تلویحی مورد پذیرش قرار گرفت. او به مطبوعات گفته بود که بازی‌های برگزار شده در پکن فراتر از تصور و حد انتظارات اش بوده اند.

آن المپیک را با بازی‌های المپیک زمستانی پکن که از امروز آغاز شده است مقایسه کنید. همان کشور‌ها یعنی ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا، همگی تحریم دیپلماتیک بازی‌ها را به دلیل نگرانی‌های شان پیرامون نقض حقوق بشر در چین اعلام کرده اند.

هیچ یک از رهبران اصلی کشور‌های غربی در آن رویداد شرکت نمی‌کنند و ستاره نمایش، متحد نزدیک‌تر چین، "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهوری روسیه خواهد بود.

این رویداد بدون فریاد‌های معمول جمعیت تماشاگران و تشویق کنندگان المپیک برگزار خواهد شد. سفر به چین به دلیل شیوع کرونا تقریبا غیر ممکن است.

دولت چین اکثر مردم عادی را از حضور در آن رویداد منع کرده است و همه این موارد بدان معنی است که استادیوم‌ها و سایر مکان‌ها اساسا استودیو‌های تلویزیونی هستند و رقابت‌های ورزشی در مقابل سکو‌های تقریبا خالی از حضور تماشاگران انجام شده و از رسانه‌ها پخش می‌شوند.

همان گونه که بسیاری از کارشناسان خاطرنشان کرده اند چین اکنون با یک کابوس واقعی در مورد کووید مواجه است. سیاست‌های اجرا شده برای مقابله با کووید در چین هزینه زیادی دارند. ارتباط آن کشور با دنیا قطع شده است. در دو سال گذشته، رئیس جمهور چین و بسیاری از مقام‌های ارشد چینی به خارج از کشور سفر نکرده اند.

تعداد کمی از دیپلمات‌ها و بازرگانان به سفر‌های خارجی می‌روند. ورود گردشگران به آن کشور اساسا ممنوع شده است. این یک واژگونی و عقب گرد بزرگ نسبت به دهه‌هایی است که در آن چین به جهان نزدیک شد و سعی کرد خود را در نهاد‌های جهانی ادغام کند.

زمانی که "دنگ شیائوپینگ" اصلاحات را در چین آغاز کرد عبارتی را به کار برد که تبدیل به یک شعار شد: "اصلاح و گشایش". آن "گشایش" اکنون مانند یک خاطره دور به نظر می‌رسد. امروز آن چه در مورد چین می‌بینیم سرکوب بیش‌تر و بسته‌تر شدن آن کشور است.