بی بی سی در گزارشی گفت: فارغ از نتایج محرمانه‌ای که احتمالا جلسه سه ساعته رئیسی و پوتین داشته، از هیچ یک از قراردادها و توافق‌‌نامه‌هایی که انتظار می‌رفت دو طرف آن را امضا کنند خبری نشد. نه موافقت حتی شفاهی روسیه با فروش اسلحه به ایران و نه حتی روشن شدن تکلیف نسخه جدید «معاهده روابط ایران و روسیه» که معطل نظر طرف روس است.

روسیه پیش از این نیز در میزان همراهی با جمهوری اسلامی و نزدیکی به یک حکومت مذهبی فناتیک که اسرائیل‌ستیزی و غرب‌ستیزی را به یکی از ستون‌های هویتش تبدیل کرده، همواره رویکردی پراگماتیک و واقع‌گرایانه داشته. از تعلل در ساخت نیروگاه هسته‌ای بوشهر و تاخیر در تحویل سپر دفاع موشکی اس-۳۰۰ گرفته تا عدم وتوی چندین قطعنامه تحریمی سازمان ملل، مسکو بارها نشان داده که هرگز «متحد» ایران نیست و با تهران «عقد اخوت» نبسته است.

وضعیتی که در ملاقات اخیر رئیسی و پوتین شکل گرفت و ناکامی طرف ایرانی برای امضای قراردادی معنادار، نشانه دیگری است از اینکه مسکو به قرارداد تسلیحاتی بزرگ، تغییرات کلیدی در عهدنامه روابط دو کشور یا طراحی یک برنامه همکاری‌های سیاسی-اقتصادی ۲۰ ساله، به چشم امتیازاتی نگاه می‌کند که به این راحتی حاضر نیست آنها را به ایران واگذار کند.

بی بی سی در پایان گزارش خود گفت: رئیس‌جمهور روسیه برای رسیدن به خواسته‌هایش، رئیسی را به پای چشمه برد و تشنه برگرداند. از میزان انعطاف ایران در برابر درخواست‌های روسیه در مسایلی مانند برجام و سیاست‌های منطقه‌ای (به ویژه در رقابت با عربستان) تا موازنه قدرت در تنش فزاینده میان روسیه و غرب و چگونگی سیر تحولات در اوکراین در ماه‌های پیش رو، سیراب شدن تهران از چشمه تسلیحات نظامی و قدرت سیاسی مسکو در سطح بین‌المللی، هنوز با پرسش‌های مهمی روبه‌رو است.

در همین حال یک تحلیلگر داخلی، سیاست وطن‌فروشانه خامنه ای در ارتباط با چین و روسیه را زیر سؤال برد و اظهار داشت، نکند در چارچوب این روابط شاهد استعمار و استثمار توسط چینی‌ها و روس‌ها باشیم.

به نوشته روزنامه آرمان، محسن جلیلوند گفت: یکی از انتقادات وارد شده در دولت رئیسی مسأله عدم افشای جزئیات سند همکاری راهبردی ۲۵ساله ایران و چین و سند همکاری راهبردی ایران و روسیه است. هیچ‌کس اطلاع دقیقی از جزئیات سند همکاری های ۲۵ساله راهبردی ایران و چین و یا ایران و روسیه ندارد. حال این‌که چرا جزئیات هر دو سند به رسانه‌ها و افکار عمومی، هم در دولت روحانی و هم در دولت رئیسی داده نمی‌شود جای سؤال و انتقاد دارد و این ظن را تقویت می‌کند که نکند در چارچوب این دو سند شاهد استعمار و استثمار توسط چینی‌ها و روس‌ها باشیم.