او می گوید: ما مایل به از سرگیری مذاکرات در وین هستیم. ما می خواهیم رژیم ایران برنامه غنی سازی اورانیوم را متوقف کرده و به رعایت ضمانت های آژانس بین المللی انرژی اتمی بازگردد.

در همین حال روزنامه اعتماد نوشت: گویی دولت رییسی نیز به تاکتیک سعید جلیلی در دوران مذاکرات هسته‌ای، در دولت احمدی‌نژاد بازگشته است. در آن زمان جمهوری اسلامی با آغاز غنی‌سازی ۲۰‌درصد بر این عقیده بود که اهرم فشاری در مذاکره دراختیار خواهد داشت، اما واقعیت این است که این اهرم فشار (یعنی غنی‌سازی ۲۰ درصدی) هرگز در دوران مذاکره سعید جلیلی بر سر میز مذاکرات به نفع جمهوری اسلامی نقد نشد.

حالا هم به نظر می‌رسد دولت ابراهیم رییسی قصد دارد با افزایش ذخایر اورانیوم ۲۰ درصد و ۶۰ درصد و همچنین محدودیت در بازرسی بازرسان آژانس بر امریکا فشار وارد کند. اما باید مراقب بود، چراکه این رویکرد می‌تواند به صورت یک شمشیر دو لبه نیز عمل کند؛ به این ترتیب که امریکا این فرصت را به دست خواهد آورد که با متحدان اروپایی خود هماهنگ‌تر شده و فشار هماهنگ‌تری به جمهوری اسلامی وارد کند.

در این میان اصرار دولت رئیسی به بازنگشتن به میز مذاکره و ادامه غنی‌سازی ۲۰‌درصدی و ۶۰ درصدی و افزایش ذخایر اورانیوم غنی‌شده، جایگاه روسیه را نیز دچار تغییر کرده و موجب خواهد شد مواضع روسیه نیز در مذاکرات به مواضع غرب نزدیک‌تر شود. چه اینکه در سخنان اخیر لاوروف نشانه‌هایی از این موضوع به وضوح دیده می‌شود. علاوه بر این کنگره امریکا نیز در این میان فرصت و بهانه کافی را به دست خواهد آورد تا قوانین محدودکننده و مصوبات تحریمی بیشتر علیه جمهوری اسلامی به تصویب برساند و به این ترتیب مصوبه هسته‌ای مجلس را به چالش بکشد.

چنانچه این اتفاقات آن‌گونه که مطرح شد یکی پس از دیگری رخ دهند، زمینه برای صدور قطعنامه علیه جمهوری اسلامی در شورای حکام آژانس فراهم شده و بار دیگر این امکان وجود دارد که پرونده به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع شود و این آغاز دوباره ماجرای چالش‌های تهران و غرب بر سر پرونده هسته‌ای است.