روزنامۀ "لوموند" در تحلیل شکست حضور نظامی آمریکا در افغانستان نوشته است که این شکست غُرش رعد در آسمان بی ابر نبود، بلکه نتیجه و ادامۀ شکسستی بود که پس از سقوط صدام حسین و اشغال نظامی عراق در سال ٢٠٠٣ آغاز شد. به نوشتۀ سرمقاله نویس لوموند شکست اشغال عراق خاورمیانه را برای مدت طولانی وارد دوره‌ای پُرآشوب کرد.

رادیو فرانسه گزارش داد: به گمان "سیلوی کافمن" با سقوط ارتش آمریکا در افغانستان در پانزدهم اوت گذشته، دورۀ جنگ‌های جدید آمریکا که با عملیات تروریستی یازدهم سپتامبر ٢٠٠١ آغاز شد، به پایان رسید، هر چند این پایان به معنای پایان یافتن "سدۀ آمریکایی" نیست. این پایان، به نوشتۀ سرمقاله نویس لوموند، پایان مداخلات آمریکا در امور دنیا را در پی نخواهد داشت.

بالعکس، خود جو بایدن می‌گوید که علت خروج آمریکا از افغانستان مقابله با داوهای راهبردی‌تر به ویژه در رقابت با چین است. با این حال، سرمقاله نویس لوموند پرسیده است : "آیا آسیای مرکزی در ردیف داوهای راهبردی قدرت های رقیب جهانی نیست؟ و اگر آمریکای جو بایدن از پس طالبان برنمی‌آید، چگونه می‌خواهد از تایوان در مقابل حملۀ احتمالی چین دفاع کند؟

در پاسخ به این پرسش‌ها، سرمقاله نویس لوموند گفته است : "واشنگتن نمی‌خواهد از امور جهان خود را کنار بکشد، بلکه قصد دارد به نحوی گزینشی‌تر و هر وقت که منافع‌اش ایجاب می‌کند در امور جهانی دخالت کند."

سیلوی کافمن" در جای دیگری از مطلب خود تصریح کرده است : روس‌ها که تجربۀ تلخی از مداخلۀ نظامی خود در افغانستان دارند، به افغانستان بازنخواهند گشت، بلکه می‌کوشند با حکومت جدید طالبان بسازند. دولت چین نیز امیدوار بود که آمریکایی ها پس از عقد توافق صلح با طالبان افغانستان را ترک کنند. اکنون پکن نگران از بی ثباتی منطقه و ازسرگیری فعالیت‌های تروریستی اسلامی است که قادرند متحدش، پاکستان، و همچنین خود چین را آماج قرار دهند.

به گمان "سیلوی کافمن" پس از خروج آشوب‌زدۀ آمریکا از افغانستان، حکومت‌های چین، روسیه، ترکیه، ایران و پاکستان با نگرانی نظاره‌گر استقرار طالبان در کابل هستند.

پییر لولوش"، نمایندۀ پیشین فرانسه در امور افغانستان و پاکستان نیز در مصاحبه ای با نشریۀ صبح پاریس، فیگارو گفته است: با خروج آمریکا از افغانستان دوره‌ای پُرآشوب‌ و خطرناک در جهان و منطقه آغاز شده است.