سه شنبه، 22 اسفند ماه 1402 = 12-03 2024چرا چهارشنبهسوری زنده است؟ با آنکه رژیم سعی در تخریب آن را داردامیر دبیریمهر، پژوهشگر علوم سیاسی در سایت بهارنیوز نوشت: امشب گشتی در شهر زدم آیین چهارشنبهسوری پر رونق تر از گذشته با چاشنی انحرافی ترقهبازی همه جا برگزار شد. این همه مداومت و اصرار و توجه ایرانیان به این سنت ملی چند دلیل دارد که شناخته شده هستند و مهمترین آنها شادیطلبی و دورهم بودن در شادیهاست اما یک دلیل دیگر کمتر بیان شده و آن هم اینکه ایرانیان خود را تنها متولی این سنت ایرانی میدانند که نظام سیاسی نه تنها هیچ نقشی در آن ندارد بلکه سالها برای نابود و کمرنک کردن آن به بهانه خطرات ترقهبازی کوشید اما هیچ توفیقی نداشت. هر چند معتقدم ترقهبازی از زمانی به چهار شنبه سوری اضافه شد که وجه اعتراضی پیدا کرد و نوعی تقابل را تداعی کرد و گرنه در گذشتههای دور چیزی به نام ترقه و نارنجک وجود نداشت. بهر حال این سنت تنها یک متولی دارد و آن هم جامعه ایرانی در سراسر جهان است و همه ایرانیان خود را برای زنده نگهداشتن آن مسوول میدانند. ناگفته هم نماند که چنین جشنهایی جای فرهنگسازی داره اما از طرف نهادهای دولتی و فرهنگی اقدام جدی نمیشه و عدهای هم تلاششون بر همینه که آیینهای ایرانی رو به خشونت و بحران بکشن و اون رو زشت و مبتذل نشون بدن...به امید روزی که مردم از سختیهای امروزی کشورمون گذر کنن و با دل شاد و به شیوه درست، آیینهای کهن کشورمون رو جشن بگیرند. چهارشنبهسوری نشانی از پاکی ایرانیان است سياوش، يكى از مظلومترين چهرههاى شاهنامه است كه وقتى زن پدرش سودابه، به او دل بست هرگز به مكر نامادرى گرفتار نشد. تا اينكه اين جسارت به گوش پدرش كيكاووس رسيد و شديدا مورد خشم او قرار گرفت. سياوش از پدر خواست تا براى اثبات پاكى و بيگناهيش از هفت تونل آتش گذر كند و اگر سالم بيرون آمد، آن را دليل بىگناهیاش بداند. این آزمون آتش در آخرين سه شنبه (بهرام شید) سال انجام گرفت و او سرفرازانه بيرون آمد. به دستور پدر قرار شد که فردایش یعنی چهارشنبه (بهرام شید) در وسط میدان اصلی شهر، سوری به کل مردم بدهد که شد "چهارشنبه سوری" و اين روز جشن ملى شناخته شد. و ما هم واپسين سهشنبه را به ياد پاكى و انسانيت با پريدن از روى آتش جشن ميگيريم. چهارشنبهسوری در حقیقت نشانی از پاکی ایرانیان است. این جشن، فلسفه زیبایی دارد ایران پُرمهر چنین است!
امشب در برخی نقاط این شعار شنیده شد: من را بهانه ایست: |