عارف پژمان

اهرمن ، هراسان است بیست و دوم بهمن
تابلوی توفان است بیست و دوم بهمن
یک مسافر تنها ، با عبور واگن گفت
ایستگاه پایان است، بیست و دوم بهمن
این طرف خروش خلق، آن طرف دروغ دیو
یک مصاف عریان است بیست و دوم بهمن
پاسدار دلتنگی، خصم عشق و خرسندی
جغد بام تهران است بیست و دوم بهمن
از حجاب اجباری تا شکنجه و زنجیر
در سکو، نمایان است بیست و دوم بهمن
رود زندگی خشکید، راغها،بیابان شد
یک قلم زمستان است، بیست و دوم بهمن
جهل را خدایی داد،عقل را اهانت کرد
انهدام انسان است، بیست و دوم بهمن
قرن بیست و یک بنگر، اینهمه امامزاده !
افتضاح دوران است، بیست و دوم بهمن
ریش و پشم را دریاب، هر هنر به دریا ریز
خدعه، مرد میدان است، بیست و دوم بهمن
یک دلار ناقابل ، پنج هزار تومان شد
درد ورنج و تاوان است بیست و دوم بهمن
از نمایش « مزدور»،گورکن چه می جوید
ذلت فراوان است، بیست و دوم بهمن !