به گزارش خبرگزاری بسیج، مصطفی تباخ پور مدیرعامل شرکت نساجی اردکان عنوان کرد: نساجی اردکان یکی از بزرگترین و مشهورترین نساجی های ایران در حال حاضر با مشکل نقدینگی دست و پنجه نرم می کند اما نسبت به سایر نساجی های استان یزد که وضعیت بسیار وخیمی دارند در شرایط بهتری به سر می برد.

این تولید کننده با اشاره به مشکلات بزرگ صنعت نساجی در ایران تصریح کرد: صنعت نساجی در ایران دچار رکود است و این مسئله از مشکلات فراوانی سرچشمه می گیرد که از آن جمله می توان به کمبود نقدینگی، قاچاق، سودهای بانکی، مالیات و بیمه اشاره کرد که در بین تمام این مشکلات بزرگتری آنها سودهای بانکی است.

وی با اشاره به مشکل سودهای بانکی افزود: همانطور که اشاره شد بزرگترین و مهمترین معضل تولیدکنندگان در صنعت نساجی سودهای بانکی است که این مسئله با توجه به قدیمی بودن صنعت نساجی در ایران باید مورد توجه و لطف بیشتری از طرف مسئولین قرار بگیرد و نساجان دغدغه این معضل بزرگ را نداشته باشند.

تباخ پور با اشاره به تاکید مسئولان بر روی الگوی های لباس ایرانی ادامه داد: وقتی ما برای دوخت لباس ایرانی پارچه ایرانی نداریم چگونه می توانیم از تولید ملی و مد ایرانی دم بزنیم و شعار بدهیم.

مدیر مجموعه نساجی اردکان گفت: یکی از دلایل نبود پارچه مناسب ایرانی عدم حمایت از نساجان ایرانی است به طوری که اکثر نساجی های یزد که قطب نساجی ایران است درحال ورشکستگی هستند. مجموعه هایی از جمله پشم تاب، طره، نخ ریس و...

وی افزود: این مجموعه های نساجی امکانات لازم و ماشین هایی با آخرین تکنولوژی در صنعت نساجی را دارند اما مسئله مهم این است که کمبود نقدینگی اجازه نمی دهد که این تولیدی ها با ظرفیت کامل به تولید پارچه بپردازند و از تمام خطوط تولیدشان استفاده کنند و این مسئله باعث می شود که ماشین های نساجی که هزینه بسیار بالایی هم دارد بدون کاربرد گوشه کارخانه های نساجی بیفتد.

تباخ پور اذعان کرد: یک تولید کننده پارچه به اندازه کافی در زمینه قاچاق پارچه دغدغه و مشکل دارد و لازم است مسئولان حداقل از جهات دیگر او را تحت فشار قرار ندهند.

وی افزود: برای حل مشکل نساجی در ایران از دست مسئولین کار خاصی برنیامد به همین خاطر بخش خصوصی وارد کار شد که واحدهای تولید بخش خصوصی هم به خاطر قوانین نامناسب و عدم مبارزه با قاچاق یکی پس از دیگری در حال از بین رفتن هستند.

این مدیرعامل اظهار کرد: کارخانه نساجی اردکان 600 نفر نیرو دارد که اگر این واحد تولیدی هم از پا در بیاید این 600 نفر از کار بی کار شده و به جامعه بی کاران اضافه خواهند شد.