آدرس پست الکترونيک [email protected]









شنبه، 30 مرداد ماه 1395 = 20-08 2016

جنگنده های روسی؛ پایان ماه‌عسل ظریف-کری

یو‌پی‌آی: نزدیکی بیشتر تهران و مسکو به چه معناست؟/ پایان ماه‌عسل تهران-واشینگتن

یک خبرگزاری آمریکایی نوشت: پرواز بمب‌افکن‌های روسیه از پایگاه همدان در ایران فصل جدیدی را در معادلات خاورمیانه رقم زد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ خبرگزاری آمریکایی «یونایتد پرس اینترنشنال» با انتشار گزارشی در پایگاه اینترنتی خود نوشت: حضور خلبانان روس در پایگاه هوایی همدان، یکی از شهرهای ایران، نه تصادفیست و نه اینکه تنها به‌دلیل آزادسازی شهر حلب سوریه است. پرواز بمب‌افکن‌های روسیه از پایگاه هوایی نوژه نتیجه سلسله رویدادهایی است که به ایجاد شرایط کاملاً جدید در منطقه خاورمیانه انجامید.

نگارنده گزارش سپس می‌افزاید: تفاهم نظامی-سیاسی اخیر میان ایران و روسیه حرکتی طبیعی است که نشان‌دهنده عزم تهران و مسکو برای تبدیل شدن به بازیگران اصلی نه تنها در حل بحران داخلی سوریه، بلکه در تعیین معادلات منطقه خاورمیانه است.

در ادامه گزارش آمده است: مطمئناً در شرایط جدید ایجادشده، آمریکا بزرگترین بازنده است. پرواز بمب‌افکن‌های روسیه از پایگاهی در ایران نشان می‌دهد روابط میان مسکو و واشینگتن برای کرملین از بالاترین اولویت برخوردار نیست. حتی در صورتی که تصور کنیم روسیه برای روابطش با آمریکا اهمیت ویژه‌ای قائل است، تفاهم اخیر این کشور با ایران نشان می‌دهد کرملین برای بهبود روابط با واشینگتن حاضر به قربانی کردن موفقیت‌ها و موقعیت‌های راهبردی نیست.

نگارنده گزارش سپس می‌افزاید: تفاهم اخیر میان ایران و روسیه به منزله پایان ماه‌عسل در روابط تهران-واشینگتن است و آمریکا ممکن است «حق وتوی» خود را علیه توسعه روابط سیاسی و نظامی دیگر کشورها با ایران از دست بدهد.


آمریکایی‌ها واکنش خیلی دردناکی نشان دادند

اظهار نظر پیرامون استفاده روس ها از پایگاه هوایی نوژه همدان در مطبوعات روسیه بسیار داغ شده است

به گزارش خبرآنلاین روزنامه مسکوفسکی کمسمولتس، در خصوص همکاری نظامی ایران و روسیه و در اختیار گذاشتن پایگاه هوایی همدان از سوی ایران به روسیه تحلیل ارائه کرده است که برآیند آن خوشحالی و شعف روس ها از این نوع همکاری را نشان می دهد.

این روزنامه می نویسد: تانک‌های شوروی در سال ۱۹۴۶ برای پیشروی برق آسا به سوی تهران اقدام کردند. استالین می‌خواست ایران را به یکی از اقمار شوروی تبدیل کند ولی نتوانست. در سال ۱۹۸۶ رژیم ایران به رهبری آیت‌الله خمینی به هر نحوه از مجاهدان افعانی در حال جنگ با نیروهای شوروی حمایت می‌کرد. اما در سال ۲۰۱۶ ایران و روسيه به متحدان نظامی رسمی تبدیل شدند. ایران در برابر چشمان ناظران مسئله اتمی و مبهوت شده پایگاه هوایی خود را برای ضربه زدن به سوریه به نیروهای هوافضایی روسيه واگذار کرد.

آمریکایی‌ها به این گزارش واکنش خیلی دردناکی نشان دادند و این امر مفهوم است. حضور کنونی هواپیماهای روسی در ایران از لحاظ احساساتی برای آمریکا امر فوق العاده منفی است. و این عامل به "عقده ایرانی" واشنگتن افزوده مي‌شود که نخبگان آمریکایی نمی‌توانند از آن رها شوند: ایران برای آمریکایی‌ها مترادف کلمه "تحقیر" است. واشنگتن بخوبی گروگان گرفتن کارکنان سفارت خود در ایران و ناتوانی رئیس‌جمهور کارتر از رها کردن آنها را به یاد دارد.

خلاصه از لحاظ روانی مي‌شود گفت پوتین توانست بار دیگر به احساس غرور آمریکایی‌ها ضربه بزند. ولی سیاست بين‌المللي فقط به جریحه دار کردن احساس غرور محدود نمی‌شود. حضور هواپیماهای ما در ایران را نمی‌شود به عنوان پیروزی کامل سیاست خارجی روسيه ارزیابی کرد. اینجا راه فنی نیل به پیروزی مطرح است: هم (حکومت) ایران و هم روسيه به پیروزی در سوریه نیاز دارند.



Translate by Google: English | Français | Deutsch | Español
به اشتراک بگذارید: