پایداری اقتصادی روستاها مهم‌ترین عامل ادامه به حیات روستا است. اطلاعات منتشرشده مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که به دلیل عدم تنوع دهی به اقتصادی روستایی، حدود 56 درصد از روستاییان از کشاورزی ارتزاق می‌کنندکه سیاست‌های غلط دولت‌ها موجب کاهش درآمدهای کشاورزان و به‌موجب آن افزایش ناپایداری درآمدی و فقر اقتصادی در روستاها شده است.

به گزارش فرارو، در دهه اخیراقتصاد روستاهای ایران به‌شدت به سمت ناپایداری حرکت کرده است که آثار این امر به‌سرعت به سمت شهرهای کوچک و کلان‌شهرها در حال گسترش است. طبق آخرین آمارها در پنجاه سال گذشته حدود ۳۴ هزار روستا تخلیه‌شده‌اند ریشه این ناپایداری اقتصادی را می‌توان در چند مؤلفه و شاخص اقتصادی بررسی کرد.

دراین‌باره حسین ایمانی جاجرمی رئیس موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران می‌گوید «سرمایه‌گذاری دولت به ازای هر روستایی رقمی معادل ۲۰ هزار تومان است، اما برای هر شهری ۸۰۰ هزار تومان دولت هزینه می‌کند که این نشان می‌دهد روستاها عملاً جایگاهی در سیاست‌گذاری‌های توسعه‌ای ما ندارند».

این جامعه‌شناس معتقد است «باسیاست‌های توسعه‌ای که در پیش‌گرفته‌ایم؛ کمر به قتل روستا بسته‌ایم و از معدود کارهایی بود که به‌شدت در آن موفق بودیم. به‌نحوی‌که باید به‌ زودی شاهد مرگ روستا باشیم و اگر یارانه‌ای که شهری‌ها به روستاییان می‌دهند نباشد، برخی از آن‌ها از گرسنگی خواهند مرد».