عبادی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران در خصوص آلودگی‌ اصلی‌ترین رودخانه‌ هراز اظهار داشت: رودخانه هراز به عنوان اصلی‌ترین شاهرگ حیاتی استان مازندران در تمام روزهای سال گل آلود بوده و آب زلال از آن رخت بر بسته است.

وی در خصوص تهدیدات و منشا آلودگی‌ رودخانه‌ها هراز گفت: مهم‌ترین تهدید این رودخانه که اکنون بستر آن را دچار آسیب کرده، وجود معادن و برداشت کوه شن و ماسه است که با برداشت بیش از 70 درصد خاک و شستن آن با آب رودخانه هراز باعث گل آلود شدن آب آن در تمام ایام سال شده‌اند.

دبیر کمیته علمی سمن‌های محیط زیست و منابع طبیعی استان مازندران افزود: در طول مسیر رودخانه هراز صدها رستوران دایر است که در ایام تعطیل و تردد گردشگران و مسافرانی با حجم 3 برابری ظرفیت اکولوژیکی این منطقه، تمامی فاضلاب‌ها و زباله‌ها راهی بستر این رودخانه شده و منجر به آلودگی آن و در نهایت مسمومیت دریای مازندران می‌شوند.

عبادی ادامه داد: از 30 الی 40 سال پیش کیلومتر 35 جاده هراز به عنوان محل دپوی زباله های آمل و حومه آن انتخاب شده و از آن‌جایی که این محل در نزدیکی رودخانه قرار دارد به راحتی شاهد روانه شدن روزانه شیرابه‌های این زباله‌ها انباشته شده در بستر رودخانه هست.

وی تاکید کرد: چون 70 درصد زباله‌های استان ما بر خلاف سایر استان‌های شمالی تر و 30 درصد آن خشک است، این زباله‌های تر، آب‌های زیر زمینی را به شدت آلوده‌ می‌کند چرا که شیرابه‌های آن‌ها سمی و خطرناک است.

دبیر کمیته علمی سمن‌های محیط زیست و منابع طبیعی استان مازندران در خصوص سد سازی بر روی حوزه آبخیز رودخانه هراز گفت: در کیلومتر 30 هراز- آمل سد بزرگی به نام سد منگل طراحی کرده و در حال ساختن آن هستند که این سد بر سرعت نابودی این رودخانه خواهد افزود.

عبادی در باره کشاورزی و پساب های صنعتی تصریح کرد: کشاورزان با مصرف سم و کود باعث ورود این مواد به حوزه‌های آبریز رودخانه هراز شده و علاوه بر این شاهد سرازیر شدن تمام پساب های کشاورزی و شهرک‌های صنعتی به بستر این رودخانه هستیم.

وی در خصوص دیگر تهدیدات این رودخانه گفت: وجود ده‌ها مرکز پرورش ماهی و روش تغذیه آن‌ها که با مواد سمی و شیمایی انجام می‌شود بستر رودخانه‌ها را مملوء از این مواد خطرناک کرده است.

عبای تصریح کرد: وضعیت اکولوژیک آمل رودخانه هراز و حریم اطراف این رودخانه، دیگر جواب‌گوی حضور مسافران در ایام تعطیل نیست.