دستگاه قضایی که ماموریت پوشاندن رخت قانون به قهر خودسرانه حُکومت را دارد، به دلیل شتاب و تنگنای زیاد برای تراشیدن اتهام، خود را یک بار دیگر به اسباب مضحکه بدل ساخته و جُرم این کارگران را "جلوگیری از احقاق حق" عُنوان کرده است.

با این حال، بسا تاثیرگذار تر از محصولات نازل فکری شُعبه دستگاه های امنیتی، مُطالبه نان و حُقوق است که سه هزار کارگر معدن چادرملو به گونه نیرومندی مطرح ساخته اند و از آذر ماه سال گذشته با به دست گرفتن پرچم آن، بر برآورده ساختنش پای می فشارند.

آنها خواهان افزایش دستمُزد سازگار با سطح تورُم و سبد هزینه زندگی، پرداخت دستمُزدهای عقب افتاده خود و نیز پایان دادن به پیگرد نمایندگان شان هستند. آنچه که مُبارزه کارگران چادرملو برای کسب این مُطالبات را برای حُکومت به ویژه خطرناک و حساس ساخته، مُشترک و سراسری بودن آنها است. در حالی که اعتراضهای کارگران به شرایط وخیم کار و زندگی خود به گونه فزاینده ای در حال گُسترش است، حرکت مُتحد، ادامه دار و مُتشکل چادرملو، نه فقط گامی به جلو در این مُبارزات است، بلکه تهدید تبدیل به اُلگویی برای دیگر اعتراضها را نیز در بر دارد.

حُکومت از این رو همه کوشش خود را برای مُتلاشی کردن همبستگی درونی کارگران چادرملو به وسیله تهدید، وحشت پراکنی، بیکارسازی و جُز آن مُتمرکز کرده است. از سوی دیگر، حاکمان به سهم خویش تلاش می کنند با به شلاق کشیدن و به زندان افکندن نمایندگان کارگران، اُلگوی خود را به طبقه کارگر مُعرفی کنند و به آنها درس عبرت بدهند.