اعمال فشار به زندانی برای اعتراف گیری علیه خود، شیوه غیر انسانی و ضد بشری است که توسط ماموران ولایت فقیه در سیاهچالهای رژیم تا کنون به کار برده شده و در مورد غنچه قوامی هم به کار می رود. دفاعیاتی که وکیل غنچه قوامی بیان می کند نمونه ای از دفاعیاتی است که ماموران وزارت اطلاعات می نویسند.

وکیل غنچه قوامی از انتقال زندانی به بخش مجرمان خبر داده و مدعی شد که موکل اش اعتراف به اشتباه کرده و کفته است:«من اشتباهاتم را پذیرفتم، من خائن و وطن فروش نیستم. از آنها که از اعدام و خفقان در ایران می گویند متنفرم. آنها می خواهند جایزه حقوق بشر بگیرند. از رسانه های خارجی منزجر هستم.». این انشا نویسی از طرف یک زندانی نه تنها هیچ اعتباری ندارد بلکه نوع نگارش آن، نویسندگان اش را برملا می کند. وزارت اطلاعات از دو ملیتی بودن غنچه قوامی استفاده کرده و برای خنثی کردن گزارش احمد شهید و تذکرات شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، او را وادار به اعتراف اجباری می کند.

وکیل غنچه قوامی که باید از موکل خود دفاع کند، در پرونده سازی علیه او شریک می شود و دلیل حبس وی را فعالیت در شبکه های اجتماعی علیه امنیت نظام مطرح کرده و از بین المللی شدن پرونده اظهار نارضایتی کرده و آن را «بزرگنمایی» رسانه ها دانست. یکی از شگردهای رژیم برای درهم شکستن زندانی، فشار برای اعتراف علیه خود و تواب شدن است. شرط وزارت اطلاعات برای آزادی زندانی، سکوت وابستگان زندانی است. چه بسا زندانیانی بوده اند که به این شگرد تن دادند ولی سر به دار شدند.

رئیس فدراسیون جهانی والیبال در اعتراض به حبس غنچه قوامی اعلام کرد که «بر اساس منشور المپیک، فدراسیون جهانی والیبال متعهد به برابری حقوق زنان برای حضور در ورزش است». در پی محکومیتهای گسترده، میزبانی رژیم در دوره رقابتهای والیبال لغو و به آرژانتین سپرده شد. رئیس فدراسیون والیبال ایران این عمل را «نگرانی دشمنان» دانست.