آدينه، 24 مرداد ماه 1393 = 15-08 2014
برای مریم میرزاخانی (برنده جایزه معادل نوبل ریاضی)
محمد نوری زاد
بانوی خوب، سپاس که دست کشورت را گرفتی و بر چهره ی اندوهبارش لبخند نشاندی و غبار از جمال مبارکش روفتی. در این سالهای انقلاب اسلامی، هر چه بر ایران رفته، جز خسارت و بی آبرویی و خروج نخبگان نبوده عمدتاً. تو اما با خرد و هوش سرشارت خوش درخشیدی برای سرزمینت ایران و البته برای خودت. و ایران، چه به مردان و بانوانی چون تو محتاج است این روزها.
امروز دیدم روزنامه ی شرق تصویری از تو منتشر کرده بود و بی حجابی ات را در سیاهیِ پس زمینه، گم کرده بود از ترس. بله بانوی خوب، این است درد جامعه ی ما. که جماعتی از آیت الله های ما از تماشای بلندای علم تو هیچ حسی در وجودشان نمی جنبد اما موهای ساده و سادگی تو همه ی احساس شان را به تکاپو در می اندازد. نازنین، به تو غرور می ورزیم و قدرت را می دانیم. دست ایران را در هرکجا بگیر که این روزها از درخشش تو در پوست نمی گنجد از خوشحالی.
حیف که کشور ما آزاد نیست تا این ستاره‌های درخشان در خدمت میهن و ملت باشند فعلا مردم ما گرفتار آخوند بازی و سفره حضرت عباس پهن کردن و قمه زنی و از یک بد به یک بدتر پریدن و به امید معجزه‌ای از ماه هستند
باز جای سپاس دارد که نزدیک این کره زمین ما یک ماه بیشتر وجود ندارد، وگرنه یک فصل هم، یکدیگر را می‌‌کشتند بر سر اینکه کدام ماه بر آن یکی برتری دارد لعنت بر این انقلاب شکوهمندی که کردند و با آن زندگی ملتی را به جهنم در زمین تبدیل کردند
تا زمانی که این ملت همت نکند و خود را از این رژیم خرافه پرور نجات ندهد، ایران و آن منطقه که سهل است، بلکه جهان روز خوش و آرامش به خود نخواهد دید
