هر چه به روز 30 تير نزديك مي شويم اميدها براي توافق نهايي كمرنگ تر مي شود به همين دليل احتمال تمديد توافق نيز بيشتر به ذهن مي رسد. به هر حال مسئله غني سازي در ابتداي امر و سپس موضوع چگونگي حذف تحريم ها هنوز چالش برانگيزترين مسائل مذاكره هستند.

در ميان هفت كشور حاضر در مذاكرات، طبيعي است كه هر كدام بر محور منافع خود تصميم بگيرند اما اين دو موضوع، بيش از همه مورد اختلاف ايران و آمريكا است. در حالي كه فاصله بين 120 تا 190 هزار سانتريفيوژ تا چهار يا 10 هزار بسيار زياد است و دور از ذهن است كه اين شكاف تا مدت يك ماه باقي مانده پر شود. اين اختلاف نشان از جنگ خط قرمزها بين دو طرف دارد و سوال اين است كه كدام طرف از رنگ و محدوده خط قرمز خود خواهد كاست؟

عباس عراقچي، نفر دوم تيم مذاكره كننده هسته اي ايران در اين باره تاكيد كرده است كه «اگر مذاكرات به نتيجه مطلوب نرسد، ايران به غني سازي 20 درصدي اورانيوم بازمي گردد.» اين در حالي است كه كشورهاي ديگر نه تنها خود را آماده توافق كرده اند بلكه به طور كامل آماده اند تا با برداشتن تحريمهاي ايران به اقتصاد كشورمان بازگردند. به هر جهت از دست دادن بازار چند ده ميليوني به هيچ وجه در اقتصاد سرمايه‌دارانه قابل پذيرش نيست. بنابراين چشم داشت آنها نيز از آمريكا اين است كه موانع پيش روي توافق نهايي را بدارد.

رويكردهاي اقتصادي و سياست خارجي دولت نيز نشان از آن دارد كه براي توافق نهايي آماده است و تقريبا دور از ذهن مي بيند كه مذاكرات به نتيجه نرسد. حال اگر چنين برداشتي در دولت آمريكا نيز وجود داشته باشد مي توان انتظار داشت كه اين شكاف ايجاد شده پر شود. بخصوص كه وندي شرمن، مذاكره كننده ارشد آمريكا گفته است كه ما به تمديد فكر نمي كنيم و تمركز ما به توافق تا 20 ژوئيه (30 تير) است اما در صورت نياز ممكن است چند روز وقت بيشتر براي توافق نياز باشد تا درباره سخت ترين مسائل (ظرفيت غني سازي) تصميم گيري شود.