این گونه اعدامها از دوران به کار آمدن حسن روحانی و خوردن جرعه های زهر اتمی توسط ولی فقیه، افزایش پیدا کرده است. کسانی به جوحه های اعدام سپرده می شوند که سالها عمرشان را در سیاهچالهای رژیم بسر برده اند. کسانی که در زندان به مدت 10 سال زیر اعدامی قرار دارند هر روزشان نوعی شکنجه برایشان محسوب می شود. در حالی که دانه درشتها از مجازاتهای ولایت فقیه در امان هستند، دانه ریزها گرفتار مجازاتهای وحشیانه می شوند.

اعدامهای دسته جمعی برای ایجاد رعب و وحشت نه تنها به کاهش جرم کمک نکرده، بلکه به دلیل وجود یک حکومت فاسد و نهادینه کردن روابط غیر انسانی و نابرابری اجتماعی، آسیبهای اجتماعی، قتل و مصرف مواد مخدر را افزایش داده است. حتا می توان گفت افزایش زندانیان غیر سیاسی از جمله سیاست پایوران رژیم در برابر فعال تر شدن در حوزه سیاست است.

صبح روز شنبه 20 اردیبهشت یازده نفر در زندان گوهر دشت کرج به دار آویخته شدند. یک زن و ده مرد فقط در یک روز و در یک زندان. این در حالی است که صدها نفر زیر اعدام قرار دارند.

روز یک شنبه 21 اردیبهشت، معاون برنامه ریزی فرمانداری تهران، از افزایش 20 درصدی زندانیان زیر سن 20 سال خبر داد. وی گفت:«در چند سال اخیر شاهد افزایش تعداد زندانیان بوده ایم. متاسفانه در این مدت زندانیان زیر بیست سال افزایش بیست درصدی را نشان می دهد.» به این رقم باید کودکان خیابانی و فقیر را هم اضافه کرد. روز یکشنبه 21 اردیبهشت،مدیر کل دفتر آسیب دیدگان اجتماعی گفت 2 میلیون کودک خیابانی وجود دارند. وی گفت از این دو میلیون فقط 5 هزار تن ساماندهی شده اند. کودکان خیابانی اولین قربانیان بی دفاع در برابر مافیای مواد مخدر هستند.