بانک مرکزي به عنوان متولي اصلي ارائه نرخ ارز اين روزها از ثبات قيمت‌ها حرف مي‌زند در حالي که قيمت ارز در بازار آزاد نرخ ثابتي ندارد و قيمت‌ها لحظه‌اي و بدون نظارت در حال رشد است. رشد قيمت ارز در کشور تاثيرات مخربي را در توليد بر جاي گذاشته به طوريکه خريد برخي از مواد اوليه براي برخي از توليد کنندگان بسيار سخت شده و همين موضوع با بالا بردن هزينه توليد هزينه خريد را براي مصرف‌کننده هم بالا مي‌برد و در نهايت مشکلات اقتصادي ديگري را رقم مي‌زند.

البته اين را هم بايد گفت که ‌نگراني به نتيجه نرسيدن مذاکرات هسته‌اي به دليل شرايط اوکراين و ممانعت روسيه از همکاري با 5‌+‌1 و همچنين ترديد در ‌عدم ورود مبالغ آزاد شده از دارايي‌هاي بلوکه شده کشور در خارج بر پايه مفاد موافقت‌نامه ژنو در افزايش بهاي ارز طي هفته‌هاي اخير بي‌تأثير نبوده است اما مديريت بحران ارز بايد به درستي انجام مي‌شد تا دلار به نرخ‌هايي همچون 3300 تومان نرسد.

سکاندار بانک مرکزي اطمينان داده بود که طي چند ماه آينده نرخ ارز به حالت عادي برگردد اما انگار سخنان سيف هم همانند «بهمني» بر سر ريال فرود آمد و باعث شد تا دلالان اين موضوع را فعل معکوس برداشت و قيمت‌ها را لفظي لفظي بالا ببرند.

گفتيم دلال! روي ديگر سکه حضور دلالاني است که به اندازه بانک مرکزي در دست و بالشان ارز دارند، ارزي که معلوم هست و نيست از کجا آورده اند و هر چه قدر که بخواهي مي‌تواني جيرينگي از آنها بگيري در حالي که براي واردات برخي از اقلام، توليد کننده حتي دستش به ارز نمي‌رسد.

اين را هم بايد اضافه کرد که عوامل ساختاري و رواني را هم مي‌توان در افزايش نرخ ارز موثر دانست اما نکته اساسي و مهم اين است که بر خلاف نوسانات اخير و بسيار شديد ارز چرا بانک مرکزي دخالت موثر و تاثير‌گذاري نداشته است و تنها تصميماتي گذرا براي سرنوشت ارز گرفته که آن هم بعضا اجرا نمي‌شود ؟!