آقای تقی نوربخش، مُدیرعامل سازمان تامین اجتماعی از بدهی "بیش از 60 هزار میلیارد تومانی" دولت به موسسه تحت اداره خود خبر داده و پیش بینی کرده است که روند فرار دولت از تعهُدات خود در برابر مُزدبگیران و بازنشستگان در سال آینده نیز ادامه می یابد و رقم بدهی آن به 90 هزار میلیارد تومان افزایش خواهد یافت.

طفره روی یا خودداری از پرداخت سهم سه درصدی حق بیمه اقشار زیر پوشش تامین اجتماعی، به طور سیستماتیک از سوی همه دولتها پی گرفته شده و راهی ارزان و بی دردسر برای تامین کسری بودجه یا صرف بودجه پیش بینی شده تامین اجتماعی برای مصرفهای دیگر به حساب می آید. آقای نوربخش، فراجناحی بودن این سیاست را با تاکید بر جمع شدن بدهکاری 60 هزار میلیاردی در دوره زمانی "دهه اخیر" به خوبی توضیح داده است.

رقم هنگُفت 60 هزار میلیارد تومان بدهی دولت، چپاول یک میلیارد و سیصد میلیونی مُدیران و پایوران دولتی و نمایندگان مجلس از سازمان تامین اجتماعی را به آفتابه دُزدی شبیه کرده است. اما این نسبت شرم آور تنها حلقه ای نیست که سرقت مُستقیم و غیرمُستقیم "نظام" از اموال و داراییهای ضعیف ترین بخشهای جامعه را به یکدیگر پیوند می دهد.

نگاه غنیمتی حُکومت به سازمان تامین اجتماعی و بی اعتنایی غیرانسانی به شرایط زیست طبقات فرودست و سرنوشت آنها، خاستگاه مُشترک باندهای گوناگونی است که دست به غارت صندوق آن آلوده اند. از این. رو گمان نمی رود که ارایه صورت حساب کُنونی از بدهیهای دولتی به سازمان تامین اجتماعی به مفهوم تغییر رویکرد "نظام" به خوان یغمای خود باشد.