پس از امضای تسلیم نامه ی ژنو، خط تبلیغی پر سر و صدایی از سوی جریان مربوط به دولت که خود را اعتدالی می خواند و اصلاح طلب ها و حامیان رسانه ای آنها در داخل و خارج به راه افتاد که مضمون اصلی آن، این آدرس اشتباهی به هواداران و بخشی از توده ها بود :«افراطیون در ایران، آمریکا و اسرائیل با این توافقنامه مخالف هستند.»

آنها به گونه ای از این به اصطلاح افراطیون سخن می گفتند که انگار،از چند اقلیت نا چیز حرف می زنند که عادت دارند جیغ بنفش بکشند که البته صدای آنها به جایی نخواهد رسید و نه این که سیاست اصلی در هر سه کشور در دست آنها است. که البته آگاهان از همان ابتدا و با اتکا به همین خط تبلیغی می توانستند سرنوشت تسلیم نامه را حدس بزنند.

اما این به اصطلاح افراطیون مورد نظر اعتدالیون چه کسانی هستند؟

در آمریکا؛ حزب جمهوری خواه و حتا دموکرات ها در مجلس سنا و کنگره را در بر می گیرد و به ظاهر دولت اوباما از شمولیت این افراطگری مورد ادعای اعتدالیون-اصلاح طلب ها ی وطنی، خارج است، که البته تحریم جدید که موجب به هم خوردن روند مذاکرات برای اجرایی شدن توافق شد نیز توسط همین دولت به زعم ایشان اعتدالی اوباما صورت گرفت!

در اسرائیل؛ شامل دولت اسرائیل می شود.

در ایران؛ شامل همه ی نیرو های حاکم، منهای بخشی از دولت می شود.