یکشنبه، 24 آذر ماه 1392 = 15-12 2013
"تدبیرش" بر آب و "امیدش" بر باد رفته است
"گروه سیاسی صراط" - «به مذاكره خوشبین نیستم ولی باذن‌الله از این مذاكرات ضرری هم نمی‌كنیم [...] این اقدام، یك تجربه و احتمالاً یك كار مفید است. اگر نتیجه گرفته شود، چه بهتر اما اگر نتیجه گرفته نشد، معنایش این خواهد بود كه برای حل مشكلات، كشور باید روی پای خود بایستد.» (رهبر معظم انقلاب-12آبان1392)
تنها با گذشت کمتر از 40 روز از سخنان حکیمانه رهبری فرزانه انقلاب، این پیش‌بینی معظم‌له نیز رنگ واقعیت به خود گرفت و بر همگان، بالاخص تیم خوشحال و جدیدالورود مذاکره‌کنندگان هسته‌ای، ثابت شد که "کشور باید روی پای خود بایستد".
اثبات «بی‌صداقتی یانکی‌ها» اگرچه می بایست بسیار زودتر و پیش از پذیرش «توافق‌نامه ژنو» بر "اعتدالیون مدبر" مسجل می‌شد، اما باز جای شکرش باقیست که این آگاهی باتأخیر، خود منفعتی است که مانع ضررهای آتی خواهد بود!
اما براستی طی هفته اخیر چه اتفاقی افتاد که حتی "کلیدداران خوشبین" را نیز به جمع‌بندی فراخواندن تیم ایرانی مذاکره کننده هسته ای از وین، رساند؟!
شاید بتوان سخنان اخیر باراک اوباما در مرکز صهیونیستی "سابان" را بعنوان دلیلی بر تغییر موضع ناگهانی وزارت خارج دولت تدبیر و امید در قبال توافق نامه ژنو تلقی نمود؛ آنجائیکه اظهار داشته شد: «اگر گزینهای وجود داشت که این امکان را به وجود بیاوریم که تک تک پیچ و مهرههای برنامه هسته‌ای ایران را حذف کنیم و احتمال داشتن برنامه هسته‌ای آنها را کاملاً از بین ببریم تا نتیجتاً قابلیت‌های نظامی هم نداشته باشند، آن را انتخاب میکردم.»!
از سویی محتمل است که ترک نشست کارشناسی وین، از سوی طرف ایرانی در واکنش به اقدام وزارت خزانه‌داری دولت اوباما، پیرامون تحریم 19 شخص و شرکت واسطه‌گر برای موسسات هوایی جمهوری اسلامی، صورت پذیرفته باشد!
از طرف دیگر اما با وجود احتمال قریب به یقین تصویب طرح تحریم‌های جدید علیه ایران از سوی سناتورهای مجلس سنای ایالات متحده، اقدام دولت روحانی در بازگرداندن تیم کارشناسی هسته‌ای را می توان به مثابه عملی پیش‌دستانه در چارچوب توجیه شکست زودهنگام توافق‌نامه ژنو، نزد افکار عموم ایرانیان عنوان نمود!
ظاهراً افراط دولت اعتدال در ابراز خوشحالی زایدالوصف و برپایی جشن ملی(!) از امضای توافق‌نامه نه چندان دندان‌گیر "ژنو"، منتج به اقرار تلویحی به شکست این معاهده تنها کمتر از یکماه از انعقاد آن، شده است!
دولتی که تمام مساعی و تلاشش بر آن بود تا فتح الفتوح وعده گشایش 100 روزه خود را در لفافه «توافق نامه ژنو» در معرض بگذارد، اینک "تدبیرش" را بر آب و "امیدش" را بر باد رفته می‌بیند، چراکه هنوز با "کلیدش"، هیچ قفلی را نگشوده است!
