به عنوان مثال عنوان شده که چینی ها متعهد شده اند در ازای هر یک دلار سپرده گذاری وجوه حاصل از فروش نفت ایران در بانک های چینی، 3 دلار برای طرح های نفتی و پتروشیمی ایران تامین مالی انجام دهند. اما با وجود تداوم فروش و سپرده گذاری وجوه ایران در این کشور، تاکنون حاضر به این تامین مالی نشده اند. در مثالی دیگر، چینی ها 6 تا 17 درصد از تبدیل دلارهای ایران به پول ملی خودشان (یوان) مالیات از تجار ایرانی می گیرند که این امر هزینه واردات طرف ایرانی را به طور قابل توجهی افزایش داده است.

تبدیل وجوه ایران به اعتبار خرید کالاهای چینی (چیزی مثل تحویل دادن پولتان به شکل بن کالا) از دیگر سوءاستفاده های قابل ذکر در این باره است.

فروش گندم بی کیفیت پاکستانی یا امتناع هندی ها از تسویه پول نفت ایران به دلار و یورو و نگهداری آن به روپیه که باعث ضرر 30 درصدی ارزش ذخایر ایران در آن کشور به دلیل سقوط بهای روپیه شد، نمونه های دیگر ماجراست.