فوتبال و فساد؛ قمار بازی از این آشکارتر؟

قدس آنلاین: برنامه‌ای دارد رسانه‌ ملی با عنوان «شوک» نام خوبی برایش انتخاب کرده‌اند، چون اغلب به موضوعاتی می‌پردازد که مخاطب را شگفت‌زده می‌کند.
بیشتر از این رو که چطور برخی ناهنجاری‌ها و حتی جرمها تا این حد در متن جامعه و بغل گوش ما جاری و ساری است و کسی کاری نمی‌کند. برنامه‌هایی با چنین کارکردهایی در رسانه ملی انگشت شمارند، اما همین کمشان هم غنیمت است، زیرا چنین عملکردی از سوی رسانه مردم را امیدوار می‌کنند که داد دل آنها را از کهتر و مهمتر بستاند. اینجاست که توده‌ها رسانه را می‌بینند و احساس می‌کنند چشمی به نمایندگی از آنها مراقب همه چیز هست. این انتظار از رسانه‌ها و بویژه رسانه ملی تاکنون کمتر برآورده شده و لذاست که مردم در ابر رسانه مملکت یا همان صدا و سیمای خودمان اغلب به چشم یک فرصت تفریحی، وقت گذرانی و سرگرمی صرف می‌نگرند. حال آنکه رسانه‌ها در هر جامعه پویایی، یک پای عدالتخواهی و حقیقت نمایی‌اند. هر جا که دیگران لنگ بزنند و جا بمانند، رسانه‌ها باید حاضر باشند و دین خود را ادا کنند. آنها باید به معنی دقیق چشم و گوش مردم باشند.
بگذریم. برنامه‌ای که ذکر آن رفت درباره شرط بندی بود. بله! انبوه سامانه‌های مجازی و غیرمجازی شرط‌بندی در مسابقات فوتبال. تصاویری از برخی قربانیان این باندها پخش شد و تأسفبارتر نشان داده شد چگونه آزادانه در هر قهوه‌خانه و آرایشگاه و کبابی و... خلاصه هر دکان و دکه‌ای فعالیت دارند. خوب بخاطر دارم از سالها پیش بارها در برخی مطبوعات اخباری در باب مافیای شرط‌بندی فوتبال بویژه در شمال کشور و خاصه استان گیلان می‌خواندم و هر بار در متن خبر هشدار داده می‌شد که باید جلوی این ناهنجاری و قماربازی آشکار را گرفت. آن قدر نهادهای مسؤول بی‌تفاوت از کنار این هشدارها گذشته و تنها تماشا کردند تا سرانجام باز هم رسانه سر وقت آن رفت. براستی باید خبرنگاران «شوک»، خیابان به خیابان و استان به استان دنبال سرنخهای این فساد بگردند و آن را برای مسؤولان عزیز به نمایش بگذارند تا شاید رگ غیرت کسی به جوش آید یا باید آنها که وظیفه‌شان کنترل همین رفتارهاست چنان عمل کنند که خبرنگار هیچ رسانه‌ای نتواند سراغی از چنین خلافهایی بگیرد. یعنی اصلاً در سطح جامعه وجود نداشته باشد که رسانه‌ای به دنبالش برود.
افشای دوباره این فساد، در حاشیه فوتبال، همزمان شده با نمایش پرده‌هایی از فساد در متن این ورزش که سینه چاکان آن مدعی‌اند همه بودجه فرهنگی مملکت باید صرف آن شود. از دعواهای چاله میدانی چهره‌هایی که خواسته و ناخواسته الگوی جوان و نوجوان امروزند بگیرید تا رشوه خواری و فساد داوری و... همه پلیدهای دیگری که حال آدم را از مراودات فوتبال وطنی بد می‌کند. هم در آن برنامه و هم در برنامه‌های دیگر رسانه ملی و نیز در رسانه‌های دیگر این روزها حرف از نامهای مهم و بزرگی می‌آید که در این فسادها دخیلند. در شرط بندی‌ها، رشوه خواری‌ها و بده و بستانهای پیدا و پنهان فوتبال دست دارند. آقایان! دندان کرم زده را باید کشید، حتی اگر دندان نیش باشد و کشیدن آن دکور و زیبایی ظاهری شما را به هم بریزد. یک بار برای همیشه فکری به حال این ورزش بکنید. ادامه این روند، این نسل را به ترکستان می‌برد ها!