معتادان زیرزمینی، معتادان مبتلا به ایدز
بهارنیوز: ماموران پلیس برای گرفتنشان کمین میکنند؛ در اطراف مراکزی که چندسالی است برای «کاهش آسیب» معتادان راهاندازی شدهاند، یعنی همان DICها؛ مراکزی که چندسالی شدهاند محل مراجعه معتادانی که قانون آنها را «متجاهر» میداند و پلیس «تابلو». برای همین هم هست که ماموران پلیس میروند سر وقت این معتادان، عکاسان خبری را با خود میبرند، این معتادان را چه در اطراف مراکز گذری کاهش آسیبهای اعتیاد و چه در داخل آنها دستگیر میکنند و با خود میبرند. مرحله جدید طرح برخورد با معتادان خیابانی از سه ماه پیش شروع شد؛ وقتی مرتضی تمدن، استاندار سابق تهران از دور جدید برخورد با این معتادان خبر داد. از اول تیر گذشته تا به حال، پلیس چندمرحله از طرح برخورد شدید با معتادان را آغاز کرده است؛ طرحی که با اجرای هر مرحلهاش این عکاسان خبریاند که عکسهای مربوط به آن را در رسانهها منتشر میکنند. عکسهایی که زنان و مردان معتاد یا دارند گریه میکنند، یا التماس میکنند یا یک دست بر سر و یک دست بر سیگار، به روبهرو خیره شدهاند.
حالا سه ماه از دور جدید طرح برخورد با معتادان خیابانی میگذرد و این DICها هستند که این روزها حال و روز خوبی ندارند. این روزها هم مسئولان بهزیستی و هم مسئولان DICهایی که زیرنظر جمعیت تولدی دوباره فعالیت میکنند، میگویند که در زمان اجرای هر مرحله از این طرح، تعداد مراجعه معتادان به این مراکز بسیار کم شده و این برخوردها باعث شده تا آنها از ترس دستگیری به زیرزمینها و پاتوقهای خودشان پناه ببرند.
فرید براتیسده، مدیرکل درمان و پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی کشور این خبر را به «بهار» میدهد. او میگوید که در چندماهه گذشته تعداد مراجعان به مراکز گذری کاهش آسیب تحتنظر سازمان بهزیستی بسیار کمتر از قبل شده است: «معتادان هم مانند بقیه افراد آدماند و میفهمند که وقتی عدهای میخواهند آنها را دستگیر کنند، دیگر به مراکز ما مراجعه نمیکنند. مثلا در مرکز ما در منطقه شوش تهران، در زمان اجرای این طرح، تعداد معتادان مراجعهکننده به ما کمتر شده است.» او میگوید که از مراکز دیگر استانها مانند شیراز هم به او گزارشهایی رسیده که نشان میدهد برای مراجعه معتادان به DIC این شهر مشکلاتی ایجاد شده است: «شورای شهر شیراز تصویب کرده که مراکز DIC باید جمع شوند و دیگر اجازه فعالیت به آنها را نمیدهند و این نشان میدهد که در دیگر شهرها هم ما دچار مشکلاتی شدهایم.» براتی ادامه میدهد: «اینها همه در حالی است که گزارشهای بینالمللی نشان میدهند که هر زمان با معتادان پرخطر با نیروی قهریه برخورد میشود، شیوع ایدز در آن منطقه افزایش پیدا میکند چون این افراد از ترس دستگیری پنهان میشوند و با سرنگهای مشترک مواد مصرف میکنند، بنابراین مشکل دوچندان میشود، در حالی که اگر در راه فعالیت مراکز گذری کاهش آسیب اعتیاد که سرنگهای پاکیزه به معتادان میدهد، مشکلی ایجاد نشود دیگر این خطرها هم وجود نخواهند داشت.» به گفته براتی، نیروی انتظامی برای اجرای ماده 6 اصلاحیه قانون مبارزه با موادمخدر این طرحها را اجرا میکند ولی همین موضوع به نقض غرض این ماده تبدیل شده است: «نحوه اجرای این ماده بسیارمهم است. خود تصویبکنندگان این ماده هم منظورشان برخورد با همه معتادان نبوده، بلکه معتادانی بوده که در خیابان مواد مصرف میکنند و مجرمند ولی معتادانی که در مراکز DIC و ترک اعتیاد حضور دارند مشمول این ماده نمیشوند و نیروی انتظامی نباید با آنها برخورد کند. هدف ماده 15 و 16 این قانون این است که در معتادان پرخطر، ایدز و بیماریهای اینچنینی کم شود در حالی که اگر قرار است کاری کنیم که ایدز بیشتر شود، هدف این مواد نقض میشود.» در ماده 16 قانون جدید مبارزه با موادمخدر که براتی از آن سخن میگوید، آمده است: «معتادان به موادمخدر و روانگردان و متجاهر به اعتیاد، با دستور مقام قضایی برای مدت یک تا سهماهه در مراکز دولتی و مجاز درمان و کاهش آسیب نگهداری میشوند. تمدید مهلت برای یک دوره سهماهه دیگر با درخواست مراکز مذکور بلامانع است. به گزارش مراکز مذکور و بنابر نظر مقام قضایی، چنانچه معتاد آماده تداوم درمان طبق ماده ۱۵ این قانون باشد، تداوم درمان وفق ماده مزبور بلامانع است.» اما این فقط مراکز DIC زیرنظر بهزیستی نیستند که این روزها تعداد مراجعانشان کم شده و از این بابت نگراناند. عباس دیلمیزاده، مدیرعامل جمعیت تولد دوباره این را به «بهار» میگوید. او میگوید که در مقاطع زمانیای که نیروی انتظامی برای دستگیری معتادان خیابانی به اطراف این مراکز میآید، معتادان از ترس دستگیری به این مراکز مراجعه نمیکنند: «این برخوردها در حالی صورت میگیرد که براساس ماده 16 اصلاحیه قانون مبارزه با موادمخدر، معتادانی که به مراکز DIC میآیند و کارت میگیرند، دیگر متجاهر نیستند و دستگیری آنها غیرقانونی است.» او میگوید که اگر مردم و نیروی انتظامی نخواهند که این مراکز وجود داشته باشند باید منتظر خشونت آنها علیه جامعه باشند: «معتادان خیابانی، معتادانیاند که در جامعه انگ زیادی به آنها زده میشود و همین موضوع، خشونت را در آنها تشدید میکند. وقتی ما چنین مراکزی ایجاد میکنیم به معنی این است که نمیخواهیم این معتادان را طرد کنیم و وقتی آنها به این مراکز میآیند احساس بهتری دارند بنابراین خشونت کمتری هم از خودشان نشان میدهند.»
ابعاد این موضوع اما پیچیدهتر از این حرفهاست. حالا و آنطور که از دفتر سازمان ملل در ایران خبر میرسد، به دلیل کم شدن تعداد مراجعان به مراکز DIC، بعضی کمکهایی که UNODC این سازمان به این مراکز میکرده، تقریبا به صفر رسیده است. سامان نیکنژاد، کارشناس حوزه اعتیاد و مددکار اجتماعی این خبر را به «بهار» میدهد و میگوید که این کمکها در چندماهه گذشته دیگر روانه این مراکز نشده است.
در عکسهایی که در چندماهه گذشته از جمعآوری معتادان خیابانی در رسانهها منتشر شدهاند، این زنان معتادند که به اندازه مردان معتاد در کادر این عکسها جا گرفتهاند. آنها هم این روزها ترجیح میدهند به مراکزی که به آنها سرنگ نو و متادون میدهند، نروند تا ماموران پلیس با دستبند آنها را با خودشان نبرند. لیلی ارشد، مدیر خانه خورشید، اولین مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد برای زنان این را به «بهار» میگوید: «از اول تیر گذشته که پلیس این طرح را اجرا کرده، تعداد مراجعان به ما کم شده است. حتی در هفتههای اول اجرای این طرح، چندبار ما زنان معتادی را دیدیم که پلیس آنها را از پارک دنبال کرده بود و آنها برای فرار از دستگیری به خانه خورشید فرار کرده بودند و پلیس هم به دنبال آنها به داخل خانه خورشید آمد، من یکی، دو بار موفق شدم این معتادان را با خودشان نبرند ولی چندبار هم نتوانستم ماموران پلیس را قانع کنم.» ارشد میگوید که تجربه همه سالهای گذشته نشان میدهد که دستگیری و برخورد با معتادان خیابانی، تجربه موفقی نیست که اگر موفق بود تا به حال نتیجه قابلتوجهی را ما دیده بودیم.
از چندسال پیش تاکنون، دفتر پیشگیری و امور اعتیاد بهزیستی، وظیفه راهاندازی، حمایتهای علمی و مالی مراکز گذری کاهش آسیب را برعهده گرفته است. کاهش بار عوارض بهداشتی ناشی از سوءمصرف مواد در معتادان پرخطر، ارتقای کیفیت زندگی در مصرفکنندگان اجتماعی اعتیاد در جامعه مواد، ایجاد زمینه برای بازگشت به خانواده و جامعه در مصرفکنندگان پرخطر مواد و شکستن چرخه اعتیاد، فقر و بیخانمانی از اهداف کلی این مراکزاند و افزایش آگاهی معتادان تزریقی و پرخطر درباره راههای انتقال بیماری ایدز و هپاتیت، کاهش بروز و شیوع رفتارهای پرخطر در مصرفکنندگان پرخطر مواد، کاهش بروز و شیوع بیماریهای عفونی منتقله از راه خون مانند ایدز و هپاتیت و کاهش بروز و شیوع رفتارهای مجرمانه توسط مصرفکنندگان پرخطر مواد اهداف جزیی این مراکز هستند. فعالیت این مراکز در محلاتی انجام میگیرد که طبق یک ارزیابی سریع مشخص شود دارای حدود ۴۰۰ معتاد با رفتار پرخطر هستند، بهطوری که مرکز گذری و تیم امدادرسان وابسته به آن بتوانند حدود ۱۰۰ نفر را پوشش دهند.
ارائه تغذیه، پوشاک، استحمام، پانسمان، ابزارهای بهداشتی مانند کاندوم، سرنگ و سوزن، پنبه الکل، فیلتر و... ازجمله خدماتی است که در شرح وظایف این مراکز آمدهاند.