حق تحصیل به دو دلیل در ایران نقض می شود. یک بخش از دانشجویان و دانش آموزانی که به دلایل سیاسی و فعالیتهای اجتماعی از تحصیل محروم می شوند، این موضوع طی بیش از سه دهه از حکومت جمهوری اسلامی همواره وجود داشته است. گروه دوم جوانانی هستند که به دلیل فقر اقتصادی، تنگدستی و زندگی در مکانهای فاقد امکانات از تحصیل باز داشته می شوند. جمهوری اسلامی تاکنون آمار دقیقی از کودکان محروم از تحصیل ارائه نداده است. آمارهای ارائه شده مورد مشاجره است. زیرا کودکان کار، کودکان کپر نشین و کودکان کارگران فصلی و آجر پزی، روستاها و شین آبادیها و.... از امکان آموزشی محروم هستند.

بر اساس داده های آماری خبرگزاری حکومتی ایلنا روز 20 شهریور، در سال 1391، تعداد «کودکان لازم التعلیم 16 میلیون و 500 هزار نفر» بوده است. این گزارش تعداد کودکان ثبت شده در مدارس را 12 میلیون و 242 هزار نفر اعلام می کند. کودکانی که در سال گذشته از تحصیل محروم ماندند حدود 4 میلیون نفر برآورد می شود.

روزنامه بهار با استناد به گزارش ایلنا می نویسد که بیش از 37 درصد دانش آموزانی که در آمار ثبت نام شدگان قرار داشتند «مجبور به ترک تحصیل» شدند. گزارشگر ایلنا بر افزایش محرومان از تحصیل به مناسبت شرایط وخیم اقتصادی صحه می گذارد.

افزایش کودکان کار و محروم شدگان از تحصیل به دلیل فقر و نداشتن امکانات مالی در شرایطی است که زرادخانه دیکتاتوری بشار اسد، حزب الله لبنان و تروریستهای سینه چاک ولی فقیه در عراق و ...از طرف جمهوری اسلامی تامین مالی می شود. پایوران رژیم به تبعیت از رهبرشان، دمشق را خط قرمز خود دانسته اند. توجه داشته باشید خط قرمز آنها فقر کودکان ایران زمین نیست. احمدی نژاد گماشته سابق ولی فقیه نعره می زد که ایران توان نان دادن به دو برابر جمعیت فعلی را دارد. ولی فقیه با انتقاد از خود به خاطر کنترل جمعیت، از افزایش جمعیت دفاع کرد و کارگزاران ولی فقیه امکانات جلوگیری از بارداری را از فقیران و تنگ دستان جامعه گرفتند. ولی فقیه با شعار افزایش جمعیت زمینه های استثمار نیروی کار کودکان را افزایش می دهد.