این نامه را خطاب به همه انهایی که قلبشان برای ازادی وانسانیت می تبد ، مینویسم. بی شک همه شما عزیزان سازمانها ونهادهای حقوق بشری هر انسان ازادی خواهی که قلبش برای انسانیت می تبد. خبر های دردناک مریضی تنها فرزند ما نیمای عزیز را دارید. میدانید که ما با وجود زندانی شدن همسرم بهنام ابراهیم زاده چه دردها ورنج هایی را انهم در نبود همسرم بهنام متحمل می شویم. فرزندم نیما در نبود پدرش متاسفانه به این مریضی دردناک ودهشناک گرفتار شد و اکنون ماههاست که ما نیما را در بیمارستان فوق تخصصی کودکان محک بستری کرده ایم .اما به تازگی نیما را به خانه وبه کنار خودمان اورده ایم ولی بعد از چند روز دیگر نیما بنا به تاکید دکترهای بیمارستان محک ووخیم بودن وضعیتش باید به بیمارستان محک برگرددوبستری شود. در این مدت زمانی که همسرم در کنارمان بود تا حدودی وضعیت روحی نیما بهتر شده بود. ولی اکنون باز مقامات قضایی تصمیم گرفته اند که همسرم و پدر فرزند بیمارم را به زندان برگردانند. برگرداندن همسرم بهنام به زندان ضربه سخت وکاری به تنها فرزند بیمارم نیمای عزیز می رساند وقطعا بهبودی اش را به تاخیر وبه خطر می اندازد. فرزندم همان گونه که به دارو و قرص پزشکان برای بهبودی اش نیاز دارد، به پدرش هم نیاز دارد. من آزادی او را میخواهم. جرم همسرم تنها دفاع از کودکان وکارگران بوده است. بهنام یار ویاور دهها خانواده کارگری وکودک بوده است که به حبس ناعادلانه محکوم گردیده اند. ایا همچین انسانی باید جایش گوشه وکنج زندان باشد واز دیدن تنها فرزند بیمارش وکودکانی که بهنام به انها علاقمند است محروم بماند؟ من امروز به عنوان مادر نیما ابراهیم زاده وهمسر بهنا م ابراهیم ز اده از تمامی سازمانها ونهادها ی انسان دوست ومترقی وهمه کسانی که قلبشان برای انسانیت می تبد می خواهم که به هر طریق ممکن که می توانند نگذارند بهنام را به زندان برگردانند واعتراض خود را علیه این تصمیم و برگرداندن بهنام به زندان واکنش نشان بدهند. نیمای من به پدر ش نیاز دارد وما نیز به کمک شما عزیزان نیاز داریم. ما را تنها نگذارید. همانطور که تا کنون همراهمان بوده اید. صمیمانه از همگان سپاسگزارم. کمک کنید تا بهنام در کنار ما بماند .