محورهای مطالبات جنبش اجتماعی مردمی را اگر بتوان در شکل خلاصه تعریف کرد، آزادی، جدایی دین از دولت، رعایت حقوق بشر و عدالت اجتماعی است. این مطالبات در شعارهای مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر اصل ولایت فقیه، آزادی زندانیان سیاسی، حکومت دینی نمی خواهیم و ... توسط مردم در خیزشهای سال 88 خود را نشان داد.

تحقق مطالبات مردمی نقطه جدال و رویارویی جنبش اجتماعی و قدرت حاکم است. در فراسوی حرکتها و شعارهای مردمی، تغییر و تحول دیگر در اندیشه نمی گنجد بلکه به نیرویی محرک تبدیل شده، به گونه ای که اکثریت پایوران رژیم بر آن صحه می گذارند. با گذشت دو هفته و ننشستن روحانی بر صندلی ریاست، زمینه های سرکوب جنبشهای اجتماعی مردمی، راهی اتاق فکر رژیم می شود. خاتمی با تکیه بر این واقعیت با هدف کوتاه نگاه داشتن سقف تغییر، پشت روحانی را گرفت.

خاتمی روز شنبه 8 تیر در جمع به شورای شهر رسیدگان خواسته های مردم را در ردیف «توقعات» دانسته و نوید داد که مردم فکر نکنند مشکلات حل می شود. وی گفت:«ما باید جامعه را توجیه بکنیم که این طور نیست همه خواستها در مدت کوتاه برآورده شود..... قانع کردن مردم که توقعات بالا نداشته باشند و خیال نکنند یک شبه همه مشکلات حل می شود نیز از اهمیت برخوردار است».

آقای خاتمی بیهوده می پندارد که می تواند مطالبات مردم را با خط کش اندازه گیری کرده و در ظرف مورد دلخواه خود جای دهد.

سرمقاله نویس کیهان شریعتمداری، روز یکشنبه 9 تیر نوشت:«در پی انتخاب روحانی، مطالباتی همسو با اهداف شوم اپوزیسیون در دستور کار قرار گرفته است». مطالباتی که ارگان ولی فقیه از آن نگران شده است موضوع حقوق بشر و حق شهروندی است.

وی گوشزد می کند که حقوق بشر و حقوق شهروندی «دستاویزی است تا آنها جنگ روانی و رسانه ای بر ضد جمهوری اسلامی ایران را به صورت مداوم در دستور کار داشته باشند.»

مقاله نویس کیهان، حقوق شهروندی را در ردیف «اهداف و خواسته های سکولاریسم» و «به حاشیه رفتن قوانین اسلامی» دانست. وی درخواست آزادی «محکومان فتنه» را «نقض حقوق شهروندان» که «حماسه آفریدند» دانست.