چهارشنبه، 28 فروردین ماه 1392 = 17-04 2013تبر به دست رذیلان و لرزه نزد زمین است - م.سحرملرز ای وطن تبر به دست رذیلان و لرزه نزد زمین است در این زمانهء بیداد ، رسم داد ، نه این است کجا رواست بلرزد زمین به شهر و دیاری که خانه ها همه از خشت و فقر خانه نشین است ؟ به کودکان نگر ، ای گوی خاک و بازی آنان ملرز ، از آن که درین لرزه ها عداوت و کین است ! منه به گوشهء دلهای زنده ، داغ ِ عزیزان ببین که شعله ء آتش میانِ خونِ جبین است تو خاک باروری مهد آرزوست ست وجودت سرای زیستنی ، وز تو انتظار ، چنین است ملرز ای وطن ، ای خاک تا به خاک نلرزد گلی که در تو شکوفاشده ست و با تو قرین است ! ملرز تا بنلرزد بنای عشق و عطوفت که تاب لرزه نمی آورد دلی که حزین است ! غم جهان همه در جان ماست بی که بلرزی از آن که عصر فقیهان و دورِ دیولعین است با تأثر همراه با همدردی برای هم میهنانم در آذربایجان، سال پیش چند بیت نخستین سروده شده بود . اینک به تأثیر از فاجعه زلزله های اخیر در بوشهر و خاش و سراوان ابیاتی بر آن افزوده ام . |