به گزارش بولتن نیوز، همه ما، اکنون و پس از گذشت نزدیک به هشت سال از فعالیت دکتر محمود احمدی نژاد بعنوان رئیس جمهور دولت های نهم و دهم ایران دریافته ایم که وی مردی است که هیچگاه و هیچگاه حاضر به پذیرش اشتباهات خود نیست.

احمدی نژاد نشان داده است که در قضایای مختلف حاضر است همه و حتی دستگاه های امنیتی کشور را مسئول اشتباهات جلوه دهد اما هرگز حاضر به پذیرش این نیست که ممکن است دامن شخص او و یا اطرافیانش نیز در نقصان های روی داده، آلوده باشد.

این در حالی است که البته گاهی مقام معظم رهبری و یا تنی چند از مقامات ذیربط کشور اشاره هایی به تخلفات صریح اطرافیان احمدی نژاد و حتی شخص او نیز داشته اند.

همچنانکه در ماجرای استیضاح وزیر کار در مجلس، مقام معظم رهبری در اشاره به اقدامات رئیس جمهور در روز استیضاح؛ از کار غیر قانونی و غیر شرعی وی نام بردند و یا رئیس دستگاه قضا نیز در نامه ای که بصورت سرگشاده به رئیس جمهور نوشته بود به تخلفات اطرافیان رئیس جمهور در برخی پرونده های خاص اشاره هایی صریح را مطرح کرد.

با تمام این اوصاف اما رئیس جمهوری که ما اکنون شناخته ایم هرگز حاضر به پذیرش برخی خطاها و احیاناً عذرخواهی از آنها نیست.

با این فروض مسلم پس لاجرم باید بپذریم که اگر رئیس جمهور احمدی نژاد در اشاره به انتخابات از "تخلف" نام می برد منظور او حتماً و حتماً تخلفات دولتی و یا بخش های دولتی برگزار کننده انتخابات نیست.

پس عزم رئیس جمهور برای اغماض نکردن در مقابل کدام تخلفات قرار است هویدا شود؟!

برای پاسخ به این سوال باید فرض دیگری را با نگاهی دقیق مورد بررسی قرار داد.

آن فرض دیگر این است که رئیس جمهور احمدی نژاد همچنانکه در برنامه تلویزیونی خود تأکید کرد که "از کجا می دانید امسال سال آخر دولت است؟!" و همچنانکه در تأکید رسانه های منتسب به رئیس جمهور و دولت مبنی بر اینکه احمدی نژاد "گلوبال پرزیدنت" است و یا "احمدی نژاد شاید! از پاستور برود"، دیده می شود؛ به هیچ وجه من الوجوه خیالی مبنی بر خداحافظی خود و اطرافیانش را از ساختمان پاستور در ذهن ندارد.

به این گزاره بیافزایید این قبیل جملات رئیس جمهور را که "من نماینده ملت هستم"، "مگر کسی می تواند جلوی آمدن بهار را بگیرد؟"، "دولت آینده انقلابی تر از دولت فعلی است"، "همه باید به حق ملت احترام بگذارند" و ...

آن گزاره و این جملات را چه با یک عقل محض بخوانیم و چه با ذهنی درگیر مسائل سیاست روز؛ به روشنی در می یابیم که احمدی نژاد الّا و لابد به ردای دولت یازدهم نیز می اندیشد. خواه این ردا به نوعی! بر تن خودش افکنده شود خواه بر تن کسانی مثل آقای اسفندیار مشایی که از نزدیکان اوست!

دقت کنیم که این تک جمله های مشهور رئیس جمهور به خودی خود معنای بدی ندارند اما وقتی در کنار فروض مسلم اشاره شده دیده می شوند معانی دیگری می یابند.

گزاره های اشاره شده تحلیل و تفرّس ما تا اینجا به این اشاره داشتند که منظور رئیس جمهور از "تخلف"، اقدامات ناهنجار در درون سیستم دولت نیست و تخلفاتی که رئیس جمهور قصد اغماض در مقابل آنها را ندارد احتمالا در جای دیگری قرار است رخ بدهند و همچنین اینکه رئیس جمهور احمدی نژاد از بابت دست یازیدن خود و یارانش به پاستور یازدهم نیز در حالتی شبیه به "اطمینان قلبی" قرار دارد.

فرض سوم دیگری را نیز باید به ماجرای شک برانگیز "تخلف" انتخاباتی در سخنان آقای احمدی نژاد افزود و آن نگاه ویژه رئیس جمهور به مقوله "قانون" است.

همه ما جمله مشهور "مجلس در رأس امور نیست" را از احمدی نژاد شنیده و اقدامات غیر قانونی "خانه نشینی ۱۱ روزه"، "تعلل در برکناری مشایی از سمت معاون اولی" و " تشکیل شورای نظارت بر قانون اساسی" را از ایشان دیده ایم.

این اشاره ها از این خبر می دهد که نگاه رئیس جمهور به قانون نگاه پذیرفته شده در نصوص قانونی و دستگاه های ناظر قانون در کشور ما نیست بلکه نگاهی محفلی و ناشی از دید شخصی آقای احمدی نژاد است.

و لذاست که باید پذیرفت با این نگاه؛ رئیس جمهور می تواند هر اقدامی که مطابق میل او نباشد را غیر قانونی تلقی کند.

فروض مسئله را یکبار دیگر با هم بررسی کنیم:

الف: منظور رئیس جمهور از تخلفات انتخاباتی، تخلفاتی در درون سیستم دولت و برگزارکنندگان اجرایی انتخابات نیست!

ب: رئیس جمهور به صورتی جدی و آنطور که خودش اقرار کرده است به پیروزی "بهار"! در انتخابات آینده می اندیشد و برای زنده ماندن آن تلاش می کند.

ج: تعریف و تلّقی رئیس جمهور از قانون، با تعریف و تفسیر دستگاه های ناظر قانون در کشور مغایرت هایی دارد.

خوانش این سه فرض و صورت اصلی سوال که منظور رئیس جمهور از تخلفات انتخاباتی چیست؟! می تواند این توضیح را به ذهن بیاورد که "تخلف" از نظر رئیس جمهور قاعدتاً یک گزینه بیشتر نیست و آن اینکه "بهار" مورد اشاره رئیس جمهور بعنوان برنده از صندوق ها خارج نشود!

و گرنه دولتی که خود برگزار کننده انتخابات است و عزمی هم به اقرار درباره هیچ اشتباهی ندارد به چه دلیلی باید تا این اندازه از تخلف! هراس داشته باشد و ثانیاً در حال صحبت از مردانی هستیم که ضمن اینکه تعریف مختصّ به خود را از قانون دارند، علی الظاهر به پیروزی در انتخابات نیز مطمئن هستند!

پس لاجرم می پذیریم که در بحث "تخلف انتخاباتی" یک گزینه بیشتر مورد اشاره رئیس جمهور نیست و آن عزم دولت و شخص رئیس جمهور احمدی نژاد برای دفاع از "بهار"ی است که به زعم آنها قرار است بیاید و تو گویی اگر ملت انتخابی غیر از آن داشته باشند؛ پس شاید پای یک تخلف در میان است!

با این کنکاش همچنین می توان به نیکی دریافت که معنای تأکیدات فراوان اشخاصی از دولت مبنی بر اینکه مقام معظم رهبری نیز یک رأی بیشتر ندارند و هیچکس نباید جلوی ملت را بگیرد چیست؟!

آری. مقام معظم رهبری یک رأی بیشتر ندارند. سلّمنا. اما از نگاهی دیگر حافظ آرای کل امت نیز هستند و با حمایت مردم اجازه هیچگونه زیاده خواهی و هتک قانون را به هیچ کسی و در هیچ زمینه ای نخواهند داد.

همچنانکه در فتنه سال ۸۸ نیز این اجازه را به فتنه گران ندادند و مظلومانه اما با اقتدار، از رأی ملت حفاظت و حراست کردند.

زمان مانده تا انتخابات کمتر از آنی است که انتظار این را داشته باشیم که دولتیان از توهم پیروزی به درآیند و نگاهی منطقی تر به این مسئله داشته باشند اما باید تأکید کرد که همانگونه که مقام معظم رهبری نیز در سخنرانی روز اول فروردین و در حرم ثامن الائمه(ع) بیان فرمودند: همه باید از رأی مردم و قانون تمکین کنند.