اصل136 قانون اساسی جمهوری اسلامی می گوید: " رئیس‏ جمهور می‏ تواند وزرا را عزل‏ کند و در این‏ صورت‏ باید برای‏ وزیر یا وزیران‏ جدید از مجلس‏ رای‏ اعتماد بگیرد، و در صورتی‏ که‏ پس‏ از ابراز اعتماد مجلس‏ به‏ دولت‏ نیمی‏ از هیأت‏ وزیران‏ تغییر نماید باید مجدداً از مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ برای‏ هیأت‏ وزیران‏ تقاضای‏ رای‏ اعتماد کند."

اما با تفاسیری از این قبیل که چون بخشی از تغییرها به ادغام وزارتخانه مربوط می شده است ، بحث رأی اعتماد مجدد به کابینه ، مسکوت گذاشته شد.
به نظر می رسد علت اصلی این مسکوت گذاشتن ، آرامش بخشی به شرایط کشور در ماه های منتهی به انتخابات حساس ریاست جمهوری بوده است.

اینک اما بار دیگر اختلافی در کابینه رخ نموده است. محمود احمدی نژاد ، بار دیگر وارد مقوله عزل و نصب در درون وزارتخانه ها شده و از وزیر علوم خواسته است رؤسای دانشگاه تهران و دانشگاه تربیت مدرس را برکنار کند!

آن طور که گفته می شود ، وزیر علوم زیر بار این دستور نرفته است و رئیس جمهور نیز ، نامه خود به وزیر در خصوص دستور به برکناری را رسانه ای کرده است.
اگر وزیر علوم ، بعد از چند روز مقاومت در برابر دستور احمدی نژاد ، عقب بنشیند و رؤسای این دو دانشگاه مهم را برکنار کند یا این دو رئیس ، استعفا کنند ، بحران بالا نخواهد گرفت ولی اگر هیچ کدام از این دو اتفاق نیفتد ، آنگاه باید منتظر یک واقعه مهم بود.

واقعه احتمالی اول ، سکوت احمدی نژاد در برابر بی توجهی به دستورش است. او رئیس جمهوری است که ثابت کرده هرگز تاب تحمل حرف مخالف در دولتش را نداشته است و وزرای بسیاری را فقط به این دلیل برکنار کرده که نظر کارشناسی آنها ، مخالف با نظر محمود احمدی نژاد بوده است.
حال اگر چنین شخصی در برابر شکسته شدن دستورش -که رسانه ای هم شده است- سکوت کند و از کنار ماجرا با مماشات بگذرد ، اتفاق مهم و البته عجیبی رخ داده است.
یادآور می شود کامران دانشجو ، در جریان انتخابات 1388 ، رئیس ستاد انتخابات وزارت کشور بوده است.

اما اتفاق مهم دوم ، برکناری وزیر است. البته در دولتین احمدی نژاد ، برکناری وزرا ، امری عجیب نیست ؛ آنچه این بار قضیه را جدی تر می کند ، این است که اگر یک وزیر دیگر هم برکنار شود ، دیگر با توجیهات قبلی نمی توان کل وزرای کابینه را از رأی اعتماد مجدد بی نیاز دانست.