منصور امان
رژیم جمهوری اسلامی به گونه ناخواسته، سیاست رسمی سرکوب و دروغ پردازی خود را به موضوعی بین المللی تبدیل کرده است. پس از بازتاب برجسته ی سانسور و تحریف سُخنان رییس جمهور مصر در اجلاس تهران از سوی مُهمترین رسانه های جهانی، اینک فضیحت مزبور ابعاد دیپلُماتیک نیز یافته است.
در تازه ترین واکُنشها به این رُسوایی در سطح دولتها، کشورهای عُضو شورای همکاریهای خلیج فارس در بیانیه ای که روز یکشنبه انتشار یافت، جمهوری اسلامی را به دلیل تحریف سُخنان آقای مُرسی به باد انتقاد و اعتراض گرفتند.
دولت مصر بی درنگ پس از افشای موضوع، مطالب عُنوان شده از سوی رسانه دولتی جمهوری اسلامی را تکذیب کرده بود و کمی بعد تر نیز بحرین با احضار کاردار رژیم ایران در این کشور خواهان عُذرخواهی رسمی جمهوری اسلامی شده بود.
آنچه که از طریق این تحرُکات در ابعاد بین المللی برجسته می شود، وابستگی حیاتی حاکمان ایران به تحریف واقعیت و گُذران زندگی با توهُمات خود حتی تا مرز دستکاری سُخنان عالیترین مقامهای کشورهای دیگر در یک اجلاس بین المللی است. آقای خامنه ای و شُرکا با اقدام خود مُحکم ترین سند در باره فقدان صلاحیت رژیم شان برای بازی بین المللی در چنین سطحی را ارایه کردند. این یک سیلی سخت به گونه حُکومتی به شمار می رود که به شدت مُشتاق است به عُنوان "قُدرت منطقه ای" شناخته شود.
گُذشته از این، افتضاح "نظام" در اجلاس تهران، رژیم ولایت فقیه را حتی برای دوستان اندک و شُرکای خارجی کیسه اش نیز اعتماد ناپذیر می سازد. نه فقط تحریف سُخنان آقای مُرسی، بلکه وارونه سازی اعتراض هیات سوری به سُخنان وی و خروج از نشست، یک نمونه عبرت آمیز از ناهنجاری رفتاری حاکمان ایران را می تواند به آنها نشان داده باشد. پیام حرکت مزبور در مورد یکی از نزدیک ترین مُتحدان جمهوری اسلامی این است که آنها نیز می توانند هر لحظه مورد سوواستفاده قرار بگیرند و در نقش ابزار تبلیغاتی، قُربانی بشوند.