این ذخایر ارزی عظیم که از سال دو هزار و پنج میلادی چهار برابر شده است از نامتوازن بودن مبادلات خارجی این کشور حکایت دارد.

بانک مرکزی چین ذخایر ارزی را جمع آوری می کند زیرا صادر کنندگان اغلب موظف هستند که درامدهای ارزی خود را در این بانک سپرده گذاری کنند.

در مقابل، بانک مرکزی، یوان به اقتصاد چین تزریق می کند و این در حالی است که این بانک بخشی از ذخایر خود را به خریداری اوراق قرضه آمریکا یا بدهی های حاکمیتی دیگر کشورها اختصاص داده است.

مهم ترین شرکای تجاری چین و در راس آنها آمریکا، چین را به حفظ نرخ برابری پایین پول ملی خود برای حمایت از صادر کنندگان این کشور متهم می کنند.

بالا بردن ارزش یوان در برابر سایر ارزهای بین المللی، به چین امکان می دهد که با شرایط بهتر واردات داشته باشد و کسری تجاری خود را که به شصت و هشت میلیارد و نهصد و بیست میلیون دلار در سه ماهه اول رسید، کاهش دهد.