جام جم آنلاین: ايران و غرب براي نخستين بار نيست كه پاي ميز مذاكره مينشينند، بيش از 9 سال است ـ از 1382 تاكنون ـ كه مذاكره درباره برنامه هستهاي ايران آغاز شده و همچنان ادامه دارد.
در طول اين 9 سال، خواسته يا ناخواسته، بد يا خوب، رسانههاي غربي دست بالا را در رقم زدن فضاي رسانهاي مذاكرات داشتهانــــد و رسانههاي ايراني در بيشتر موارد، اخبار پرونده هستهاي ايران را به نقل از منابع غربي منتشر ميكردند.
عرف نانوشتهاي در اين سالها بر فضاي رسانهاي مذاكرات حكمفرما بود و آن اينكه اين رسانههاي غربي بودند كه قبل و بعد از مذاكرات، اخبار غيررسمي از نتايج و حواشي مذاكرات را منتشر ميكردند.
حتي ديپلماتهاي ايراني هم بعضا ترجيح ميدادند «اخبار» را ابتدا به رسانههاي غربي بدهند و اينچنين در شكلگيري فضاي رسانهاي مذاكرات نقشآفريني کنند.
اما به نظرمي رسد در مذاكرات مسكو اتفاق ديگري افتاده است، حجم، تعداد و سرعت اخبار غيررسمي و حتي رسمي منتشره از مذاكرات هستهاي ايران و 1+5 از سوي رسانههاي ايراني و خبرگزاريها و حتي سايتهايي كه به محل مذاكرات، خبرنگار فرستادهاند بسيار بيشتر از رقباي رسانهاي غربي آنهاست.
خبرگزاريهاي ايراني در حين مذاكرات، بخشي از مذاكرات و گفتو گوهاي تيم ايراني را براي مخاطبان داخلي و خارجي مخابره ميكردند.
اين نكته را هم بايد مد نظر داشت كه بر خلاف سابق، در دو سفر اخير دكتر جليلي به بغداد و مسكو هم تيم رسانهاي همراه مذاكرهكنندگان ايراني تحول جالبي يافته است: همراه بردن تيم مستندساز به محل مذاكرات هستهاي، رويدادي كه تا پيش از آن مورد توجه طرف ايراني نبود. به نظر ميرسد از نظر مذاكرهكنندگان ايراني، هرچه اخبار و جزئيات، متن و حاشيه مذاكرات هستهاي با غرب، «رسانهايتر» شود، اين به نفع طرف ايراني است.
مذاكرات مسكو هرسرانجامي داشته باشد، در آينده نهچندان دور بايد منتظر مشاهده مستندهاي مذاكرات ايران و 1+5 بود؛ مستندهايي كه بيشك گوشهاي حساس از يكي از مهمترين وقايع تاريخ معاصر ايران را روايت خواهد كرد.