رادیو آلمان: روزنامه "نیویورک تایمز" برای اولین‌بار ستونی به زبان فارسی گشوده است. در این ستون، نیکلاس کریستف، خبرنگار این روزنامه و برنده دو جایزه معتبر پولیتزر، مشاهدات خود از سفر به ایران را می‌نویسد.

"نیویورک تایمز" در ستون ویژه‌ای که به زبان فارسی راه‌انداخته است، مشاهدات نیکلاس کریستف از سفرش به ایران را برای مخاطبان فارسی زبان ترجمه می‌کند. نیکولاس کریستف به همراهی دختر و پسر خود عازم این سفر شده و از مشهد در شرق کشور تا تبریز در غرب کشور را می‌بیند.

مقامات جمهوری اسلامی علی‌رغم وضع محدودیت‌های بسیار در سال‌های اخیر برای خبرنگاران خارجی و خودداری از صدور ویزا برای آنها، با سفر کریستف و دادن ویزای ویژه خبرنگاری به او موافقت کرده‌اند.

نیکلاس کریستف در صفحه‌ی توئیتر خود نوشت:« باورم نمی‌شود که مقامات جمهوری اسلامی ایران به من ویزا دادند و هیجان‌زده عازم سفری دیگر به ایران هستم.»

کریستف در سفر خود چند روز را هم در تهران به سر می‌برد و دولت ایران به او اجازه داده است تا با مردمی که خود انتخاب می‌کند نیز گفت‌وگو کند.

نیکلاس کریستف برای پوشش خبری از فاجعه‌ کشتار دانشجویان معترض چینی در میدان "تیان‌آن‌من" به طور مشترک با همسر خود برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر "بهترین گزارشگری بین‌المللی" شد.

او در سال ۲۰۰۶ به دلیل ستونی که درباره‌ی مشاهدات شخصی خود از فاجعه‌ی جنگ سودان و کشتار مردم دارفور می‌نوشت، برنده‌ یک جایزه‌ی پولیتزر دیگر شد.

نارضایتی ایرانی‌ها از رهبران خود

اولین یادداشت کریستف با عنوان " سلامی گرم از ایران" است. او می‌نویسد که سفر به ایران با ابراز علاقه و هیجان یک ایرانی نسبت به آمریکا شروع شد: « این فرد که سابقا تکاور بوده و حالا در شهر مشهد لباس‌فروشی دارد، با شوق و ذوق به من گفت که آمریکا را دوست دارد و آن‌‌چنان از خود بیخود شده بود که فکر کردم ممکن است بغلم کند.»

خبرنگار روزنامه‌ی "نیویورک تایمز" می‌نویسد در سفر خود برخی ایرانیان را دیده که در اثر تحریم‌های اقتصادی آمریکا و اروپا علیه ایران به شدت آسیب دیده‌اند، با این‌حال از دست رهبران خود ناراضی هستند و آمریکا را مقصر نمی‌‌دانند.

نیکلاس کریستف معتقد است که ایرانیان "آمریکا دوست‌ترین" ملت خاورمیانه هستند و تصریح می‌کند که آنها با او و همراهانش با مهمان‌نوازی برخورد کرده، آن‌ها را به خانه‌هایشان دعوت کرده و به او هدیه ‌داده‌اند.

خبرنگار "نیویورک تایمز" اما تاکید می‌کند که بسیاری از ایرانیان نیز هوادار دولت هستند. او در اولین یادداشت خود نوشت:« من با ایرانیان زیادی – به خصوص در روستاها- آشنا شدم که به شدت هوادار مسئولان دولتی بودند و خوش‌شان نمیامد که آمریکا قلدری می‌کند.»

کریستف اما یادآور شده همه‌ مردمی که در سفرش به ایران دیده است، وقتی می‌فهمیدند او آمریکایی است، نسبت به او صمیمی و مهربان بوده‌اند.
کریستف: ایرانی‌های بیشتری وحشت‌زده‌اند

این اولین سفر نیکلاس کریستف به ایران نیست. او بعد از انقلاب اسلامی چندبار به ایران سفر کرده که آخرین آن در سال ۱۳۸۵ بوده است.

کریستف با مقایسه‌ی سفر فعلی خود با سال ۱۳۸۵ نوشته است:« ایرانیان راحت از رهبران خود گلایه می‌کنند. اما از سرکوب سال ۱۳۸۸ به این‌سو یک خط قرمز به وجود آمده است؛ هرچیزی که به فعالیت سیاسی ختم شود، حتا انتقاد در میان عموم حالا خط قرمز شده است.»

این برنده‌ی جایزه "پولیتزر" می‌نویسد که مردم ایران از دوربین وحشت دارند و اضافه می‌کند:« یک کاسب در گفت‌وگوی خودمانی ما از دولت گلایه می‌کرد، می‌گفت اقتصاد افتضاحی داریم و همه‌اش تقصیر رئیس‌جمهور است. وقتی دوربین و دفترچه‌مان را درآوردیم، شروع کرد به تعریف از دولت. وقتی از او پرسیدم چرا موضع‌اش را ۱۸۰ درجه تغییر داد، گفت در ایران نمی‌شود حرف راست زد.»

نیکلاس کریستف با تاکید بر این‌که سنجش افکار عمومی در کشورهای استبدادی دشوار است، در یادداشت خود نوشت:«به عقیده من در حقیقت یکی از دلایل ابراز علاقه مردم ایران به آمریکا آن است که آن‌ها تمایل دارند هرچه را رسانه‌های دولتی محکوم می‌کنند، با آغوش باز بپذیرند.»

این خبرنگار "نیویورک تایمز" در پایان اولین یادداشت خود از سفرش به ایران، تحلیل کرده که به نظرش سقوط نظام فعلی ایران، مثل دیگر کشورهای استبدادی که او دیده، حتمی است.

او تاکید می‌کند به نظرش تنها چیزی که مانع این سقوط می‌شود، "آغاز جنگی بین ایران و غرب" یا حمله نظامی اسرائیل به ایران است. او تاکید می‌کند:« چنین اقدام نظامی‌ای، عکس‌العمل ملی‌گرایانه ایرانیان را به دنبال داشته و باعت نجات آیت‌الله‌ها می‌شود.»

قرار است ستون فارسی مشاهدات کریستف از ایران، هر ۲۴ ساعت به روز شود. کریستف در روزنامه‌نگاری انگلیسی زبان، شهرت ویژه‌ای به دلیل مهارت خود در ستون‌نویسی دارد و به دلیل ستون‌نویسی‌های خود در "واشنگتن پست" و "نیویورک تایمز" برنده‌ی جوایز بین‌المللی متعددی از جمله جایزه‌‌ی "پرس کلاب" و جایزه‌ی ادبی "دایتون" شده است.